สวัสดีวันปีใหม่...
ก้าวผ่านคืนวันของปีเก่าย่างเข้าสู่ปีใหม่ แต่ครานี้ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย T-T พรรคพวกหนีหน้าหายไปกันหมด แต่ก็แปลกไปอีกแบบ...ดีไปอีกอย่าง...ที่ไม่ต้องไปเบียดเสียดกับผู้คนจำนวนมากที่หลงไหลกับเทศกาลจนลืมไปว่า ความงานของธรรมชาติอยู่ที่ใด 

มีเรื่องเล่า...ก่อนหน้านี้เคยไปอยู่หลายๆครั้ง จากที่สุดฮิตก่อน ภูกระดึง อดีตที่ใครหลายๆคนบอกว่าโหดร้าย สามารถทดสอบความรักที่หยั้งยืนได้ ครั้งที่ไปก็หลายปีมาแล้ว เริ่มจากการเดินที่ไม่ต้องแบกสัมภาระเอง (สบายกันดีจัง) ทางเดินที่มีร้านค้าข้างทางจำนวนมาก ทางเดินที่ถูกทำให้กว้างและสะดวกกับการเดินขึ้น พื้นดินที่ถูกเหยียบจนกลายเป็นทราย ลานกางเต๊นท์ที่เห็นกองขยะอยู่เป็นระยะ ร้านหมูกะทะ (อาหารยอดฮิตในยุค ๆ นึง) เช้าตะวันขึ้นที่ตลบไปด้วยหมอกจากทรายที่ผู้คนเหยียบ เย้นตะวันตกกับต้นไม้ที่ใคร ๆ ต้องถ่ายรูป กลางคืนอาหารต้องเก็บให้มิดชิดจากกวางหุ่นยนต์ตัวนั้น ขากลับเจอหนุ่มผู้ภูมิใจกับการเดินลงได้แบบไม่ถึงชั่วโมง (แต่ให้ลูกหาบ หาบของไปหมดแล้ว) (แถมท้ายยังบอกอีกว่ามาที่นี้แล้วหลายครั้ง...บอกเพื่อ???) จุดจบ - จุดเริ่มต้นของกลุ่มใหม่ ที่ ๆ มีกองไม้ไผ่สำหรับค้ำยันในการเดิน เพียงครั้งเดียวคงพอแล้วกับการมาเจอบรรยากาศแบบนี้ แต่ยังคงอยากกลับไป กลับไปเพื่อ...ดูความเปลี่ยนแปลงและนำมาเล่าสู่ สำหรับการเดินทางของคนกลุ่มต่อไปที่เข้าใจมารยาทการเยี่ยมเยียนธรรมชาติ หรือเยี่ยมบ้านของเพื่อนร่วมโลกต่อไป 

ที่ว่ามาแค่เพียงครั้งเดียวและสถานที่เดียวเท่านั้น...ยังคงมีอีกหลายรูปแบบในสถานที่อื่น ๆ ทั้งเปิดวิทยุ มือถือฟังเพลง กินเหล้าร้องคาราโอเกะ เด็ดดอกไม้ ใบไม้ (เล่น ๆ) แล้วทั้งหมดที่กล่าวและอีกทั้งหลายที่เกิดขึ้น เพื่อ...การไปเที่ยวตามธรรมชาติดีแล้วหรือที่ยังคงเอาชีวิตสังคมเมืองติดตัวไปด้วย ^^ ซีเรียสไปไหมนิ อย่างน้อยเพื่อการเที่ยวที่ได้สัมผัสความงามของธรรมชาติที่แท้จริง งามแต๋ ๆ