ของศักดิ์สิทธิ์(คำสอนท่านก.เขาสวนหลวง)

คนส่วนมาชอบเรื่องของศักดิ์สิทธิ์ ของขลัง เพราะมันเป็นเรื่องของลาภสักการะ
สมัยนี้จึงมีระบาดทั่วไปกันหมด
ถ้าใครเชื่ออย่างนี้ก็ไม่เรียกว่าได้เข้ามาอยุ่ในธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า
เป็นคนนอกธรรมวินัย เพียงความเชื่ออย่างนี้เท่านั้น
ก็ทำให้ไตรสรณาคมน์เศร้าหมองแล้ว
ถ้าใครเชื่ออยู่ถึงจะมาบวชเรียน มาสวมเครื่องแบบชาวพุทธ
ก็คงเป็นได้เฉพาะเครื่องแบบ
แต่ความเชื่อของเขาเป็นความเชื่ออย่างพวกชาวผี
เป็นชาวปีศาจที่จะคอยหลอกหลอนอยู่ ไม่มีธรรมวินัย เชื่อเรื่อยไป
อยู่วัดไปจนตาย ก็อยู่ไปอย่างนั้นเอง เหมือนกับแมว ไก่ มด ปลวก
มันก็อยู่กัน แต่มันก็ไม่รุ้อะไร ไม่เข้าใจธรรมวินัยคำสอนอะไร
ทำไปทำมาคนพวกนี้ เสร็จแล้วก็ไปตอดอยู่กับเวทย์มนต์ติดอยู่กับภูตผีปีศาจอยู่นั่นเอง
ไม่ทำศีลให้บริสุทธิ์ขึ้นมาได้โสมมจนโคลน จะเชื่อคำสอนอยู่บ้างก็เชื่อนิดๆ หน่อยๆ
ไมได้ถูกช่องร่องรอยคำสอนแก่นแท้ของพระพุทธศาสนา
ไม่ต่างกับพวกหน้าไหว้หลังหลอก เดี๋ยวก็เชื่อพระเดี๋ยวก็เชื่อผี
จิตใจอ่อนแอกลับกลอกหลอกลวง แล้วจะได้ประโยชน์อะไร
การที่จะเข้ามาศึกษาอบรมตามคำสอนของพระพุทธเจ้านั้น
ก็ควรจะทำความเห็นได้ถูกตรงและทำศีลให้บริสุทธิ์เป็นพื้นฐานขึ้นมาเสียก่อน
นั่นแหละจึงจะพ้นอบายภูมิได้ ถ้ายิ่งปฏิบัตินานๆ แล้ว
ยิ่งหมักหมมหนักเข้า โลภก็จัด โกรธก็จัด หลงก็จัด มันก็แย่!
จิตใจมัวคล้อยไปในการหวังพึ่งแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก็จึงไม่ยอมที่จะคิดพึ่งตัวเอง
ถ้าไม่เชื่อว่าทุกคนมีกรรมเป็นของของตน
มีกรรมเป็นมรดกตกทอดมาจากการกระทำของตน
ความเชื่ออย่างนั้นมันก็ปีนเกลียวคำสอนของพระพุทธเจ้า
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของวิเศษที่ไหนก็จะมาทำลายล้างกรรมของตนไปไม่ได้
ทางถูก ทางเจริญที่เราควรชอบ ควรเชื่อ

คือ พยายามละชั่ว หมั่นทำความดี
และพยายาฝึกใจให้บริสุทธิ์ สงบ

ตามแนวทางพระพุทธศาสนา