คนที่เข้าหาธรรมะใหม่ๆ อย่างเห็ดฟาง จะทำท่ายูเทิร์นบ่อย เพราะรู้สึกว่าอะไรๆ มันไม่พร้อม มีเรื่องติดขัดให้ยกมาอ้างอยู่ได้เรื่อยๆ จนหมดกำลังใจ
วันก่อนตุ๊มเหม่ง ชวนไปเรียนธรรมะที่วัดตอนเช้าวันอาทิตย์ ด้วยโฆษณาชวนเชื่อที่ว่า ปกติเช้าวันอาทิตย์ก็นอนให้พระอาทิตย์เลียสีกางเกงที่ก้นจนซีดอยู่แล้ว ไม่ได้ทำอะไร ไปเรียนธรรมะ ไม่ทำให้อะไรเสียหายบุบสลาย เพียงแค่นอนน้อยไปหน่อยเท่านั้นเอง

อย่างเห็นด้วย เพราะเวลาแห่งบุญเดินทางมาถึงชะตาชีวิตแล้ว เลยคิดว่าเอาน่า ไปเรียนซะหน่อย

เท่านั้นแหละ เดี๋ยวแม่มาจากต่างจังหวัด เดี๋ยวงานสั่งที่ร้านรับไม่ได้ให้ไปรับวันอาทิตย์ เดี๋ยวรถเสียไปไม่ทัน เดี๋ยวมีโน่นเดี๋ยวมีนี่ ไม่ได้เป็นอันเรียน

ตุ๊มเหม่งว่า “เฮ้ย เรื่องธรรมดา ปกติมาก จะเข้าหาธรรมะใหม่ๆ มันจะเป็นอย่างนี้แหละ มารมาผจญ มันรับน้องใหญ่ มันกลัวเราจะเข้าหาพระพุทธเจ้าได้สำเร็จ นายต้องอดทนไว้เดี๋ยวดีเอง เชื่อเรา”

เห็ดฟางกัดฟัน ไปเรียนๆ โดดๆ ตามประเพณีนักเรียนที่ดี (ถ้านักเรียนไม่ดีจะโดดๆ และโดดๆ)

ธุระใครผัดได้ก็เลื่อนไปบ่ายหลังเลิกเรียน เลื่อนไม่ได้จริงๆคราวต่อไปก็รีบไปให้แต่เช้าก่อนเรียน ขอดูจากเพื่อนว่าอาทิตย์ก่อนอาจารย์สอนอะไร พยายามแสดงให้พญามารเห็นความพยายาม บางทีพญามารส่งงานมาให้ตอนดึกแทน เช้าจะได้ตื่นไม่ไหว ไม่ได้ไปเรียน

ตุ๊มเหม่งคอยให้กำลังใจ เอาเรื่องพระมหาชนกมาล่อ เผื่อเห็ดฟางจะสนใจนางเมขลา

แล้วตุ๊มเหม่งก็เล่าว่า ตอนเข้ามาใหม่ๆก็เหมือนกัน ยากเย็นแสนเข็ญ เพราะอ่านหนังสือธรรมะแล้วแสนจะเบื่อ

“อ่านไป 3 หน้า หลับละ” ว่าแล้วก็หัวเราะ

“มีพี่คนหนึ่งบอกว่าที่มันหลับเพราะเราไม่ค่อยสนใจอยากรู้ ให้ฟังอาจารย์พูดไปก่อน พอได้ยินเรื่องนี้มากๆเข้า มันเกิดอยากรู้ขึ้นมาหาอ่านเอง ยิ่งอ่านยิ่งเพลินไม่ได้หลับไม่ได้นอนก็มี อ่านอยู่นั่นแหละ เราก็ลองดู เออมันจริงนะ”

แต่ในที่สุด ก็สมจริงดังตุ๊มเหม่งว่า เวลาแห่งการรับน้องค่อยๆหมดไป งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา

ผลแห่งความอึดที่ดำรงความตั้งใจว่ายังไงก็จะเรียน เริ่มมีวี่แววของธรรมะจัดสรรค่อยๆ เรื่อเรืองขึ้น เห็ดฟางเริ่มว่างเช้าวันอาทิตย์ได้บ่อยขึ้น ธุระต่างๆที่จะเข้ามาเช้าวันอาทิตย์ จะหลบ หลีกไปด้วยตัวของมันเอง ไปทำให้คู่กรณีไม่ว่างแทน

เวลาผ่านไป เดี๋ยวนี้เห็ดฟางไปเรียนได้ทุกเช้าวันอาทิตย์ ชีวิตเปลี่ยนไป จากที่เคยหัวยุ่งเป็นหมาบ้า ตอนนี้กลายเป็นคน และมีความสุข.
 

ที่มา : หนังสือช็อปปิ้งบุญ ขวัญ เพียงหทัย ผู้แต่ง