ปัญหาของการเป็นมนุษย์ คือ คนเราเกิดมาทั้งที ไม่ได้เป็นมนุษย์เต็มที่ หรือไม่ได้รับประโยชน์ จากการเป็นมนุษย์ให้เต็มที่ ไม่มีความสดชื่น เยือกเย็นจากความเป็นมนุษย์อย่างเต็มที่ คำว่ามนุษย์กับคน มนุษย์ก็คน คนก็มนุษย์ มันไม่ถูก ถ้าเป็นมนุษย์มันต้องมีค่าของความเป็นมนุษย์ คือ มีจิตใจสูงอยู่เหนือปัญหา ถ้ายังมีชีวิตที่เต็มไปด้วยปัญหา มีความทุกข์ทรมาน เขายังไม่เรียกว่า เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ เพราะยังมีปัญหาทางร่างกาย และปัญหาทางจิตใจอยู่ ปัญหาทางร่างกายคือ มีร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ ด้วยการสูบบุหรี่บ้าง ด้วยการใช้ยาเสพติดบ้าง กินเหล้าเมายาบ้าง

   ในทางจิตใจก็ยิ่งเข้าใจยาก เป็นเรื่องอ่อนบาง ต้องสนใจให้มากเป็นพิเศษ เพราะการมีอนามัยทางจิต ชีวิตจะแจ่มใส หรือการประพฤติให้ถูกต้องในทางฝ่ายจิต ให้จิตได้เจริญ ให้จิตได้ปกติ ไม่มีอะไรมาทำลาย ให้จิตนั้น มีสมรรถภาพ ทำหน้าที่ของจิตได้อย่างสูงสุด เรียกว่า จิตนั้นมีอนามัยส่งเสริม แล้วก็จะเกิดความสุขอันเนื่องมาจากจิตแก่คนๆนั้น อนามัยทางจิตที่ควรส่งเสริม นอกจากปัจจัยทางร่างกาย 4 อย่างคือ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค แล้ว ยังต้องมีธรรมะเป็นเครื่องประเล้าประโลมใจ ไม่ใช่เอาเหยื่อของกิเลสมาเป็นเครื่องประเล้าประโลม และต้องมีความแน่ใจ ไว้ใจในสิ่งที่ตนยึดถือเป็นที่พึ่ง แล้วต้องมีความรู้สึกเป็นมิตรภาพ ไม่มีเวร ไม่มีภัย ไม่มีศัตรูอยู่ตลอดเวลา คือมีความรู้สึกว่า ตนประพฤติอย่างถูกต้องทางกาย ทางวาจา และทางจิต