ศีล หมายถึง ข้อกำหนดรู้สิ่งดีและชั่ว เพื่อให้กาย วาจา และใจ พ้นจากการกระทำที่เป็นการเบียดเบียนตนเอง และผู้อื่น

ศีล 5 คือ ศีลที่พระพุทธองค์ทรงสอนให้ฆราวาสที่อยู่ในการครองเรือนประพฤติปฏิบัติและรักษา มี 5 ประการ
1. ควรรู้จักคุณค่าและรักษาสิ่งมีชีวิตทั้งปวง  
2. ไม่พึงปรารถนาในทรัพย์สินที่มิใช่ของตน
3. ไม่หมกมุ่นในกามคุณ
4. เป็นผู้มีสัจจะและรักษาความจริง
5. รู้จักรักษาสติ และควบคุมอารมณ์ของตนเอง

     แนวทางการรักษาศีลที่สมบูรณ์จะต้องมีองค์ประกอบคือ การกระทำที่มั่นคงด้วย กาย วาจา ใจ เกิดการพิจารณาถึงสิ่งที่จะเข้ามากระทบด้วย หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ คือ
หู ให้พิจารณาฟัง นำสิ่งที่ดีไปประพฤติปฏิบัติ  
ตา ให้พิจารณามอง ด้วยความเป็นธรรม 
จมูก ให้พิจารณาถึงกลิ่น ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นใด อาจทำใหเกิดราคะหรือสิ่งยึดติดหรือความไม่พึงพอใจมาสู่จิต
ลิ้น ให้พิจารณาถึงสิ่งสัมผัสทางลิ้น ด้วยการไม่ติดรส
กาย ให้พิจารณาถึงวัตถุกาย ที่เป็นประโยชน์ต่อตนและส่วนรวม
ใจ ให้มีธรรมเป็น เมตตาธรรม อารมณ์ธรรม และมารยาทธรรม
 
    ประโยชน์ของการรักษาศีล ผู้ที่รักษาศีลย่อมได้รับผลที่เกิดขึ้นดังนี้    
1. เกิดความเมตตา กรุณา  
2. เป็นที่สรรเสริญ ยกย่อง นับถือ และเป็นแบบอย่างต่อผู้อื่น
3. เป็นผู้ไม่เสียทรัพย์โดยเปล่าประโยชน์
4. นำมาซึ่งความสงบสุขต่อตนเอง ครอบครัว และผู้ใกล้ชิด
5. เป็นหนทางสู่ความสำเร็จในครอบครัวและสัมมาอาชีพ

ที่มา : ฆราวาสธรรมเบื้องต้น,มูลนิธิพุทธศาสนุสรณ์ พิมพ์ครั้งที่1