บทที่ ๔๗ แบ่งสมบัติ
ยายตื่นตั้งแต่ตี ๔ เช่นเคยเดินไปปลุกหลานสาวยังห้องที่หลานชายเคยอยู่ แล้วจึงล้างหน้าล้างตาเข้าห้องพระทำวัตรเช้าจบก็นั่งภาวนาอีกครึ่งชั่วโมง เมื่อถอนจิตออกจากองค์ภาวนา ยายแผ่เมตตาไปให้นางเหรียญลูกสาวคนโตซึ่งยายรักและเป็นห่วงมากกว่าคนอื่นๆ

"อีหมาเอ้ยสายๆ เอ็งมาที่บ้านเค้าหน่อยน่ะไอ้หนูมันมาจากบางกอกช่วยจัดการแบ่งสมบัติให้มันด้วย เวลาตายข้าจะได้นอนตาหลับ เงินทองข้าเก็บฝังไว้ใต้ถุนบ้าน ไอ้หนูมันช่วยเอาไปฝังให้ ตอนหลังมันคิดจะขุดเอาไปขายนำเงินไปเล่นการพนัน เทวดาท่านเลยย้ายไปไว้ที่ป่ากระชายห่างจากใต้ถุนไป ๕ วา เอ็งจักการขุดแล้วก็แบ่งกันเสียให้เรียบร้อยก่อนที่ข้าจะกลับจากวัดไม่อยากให้นางจำแลงมันรู้ เดี๋ยวมันจะน้อยใจ"

ในความรู้สึกของนางเหรียญเหมือนกับว่ามารดามาบอกด้วยตนเอง ดังนั้นเมื่อกินข้าวเสร็จจึงเดินทางมายังบ้านมารดาแล้วก็พบหลานชายเพิ่งจะตื่นนอน คนเป็นหลานยกมือไหว้แล้วจึงบอกกล่าว "ยายไม่อยู่หรอกครับไปทำบุญที่วัดกับนางจำแลงเห็นว่าขากลับจะชาวพ่อกับแม่มาที่นี่ด้วย..................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม