บทที่ ๔๕ อยู่กับครูสร
วันที่หนุ่มเจริญย้ายจากบ้าน ๓ กระไดไปอยู่กับครูสร ศิลปบรรเลงหลวงธาราให้คุณเปี่ยมกับคุณพจน์มาส่งถึงบ้านครูสรที่พญาไทย คุณประพจนืไม่อยากให้คนที่เป็นทั้งญาติและเพื่อนที่เค้าสนิทชิดเชื้อออกไปอยู่ที่อื่น แต่เพราะเกรงใจบิดาจึงไม่กล้าหน่วงเหนี่วหรือทัดทาน อีกอย่างหนึ่งเค้าเห็นว่าคุณเจริญถนัดทางดีด สี ตี เป่า คงจะยึดเป็นอาชีพได้ อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไปขี่รถเครื่องไต่ถังซึ่งคุณกรรเชียงต้องเสียชีวิตไปคนนึงแล้ว หลวงธารามอบเงินให้หลานชาย ๑๐ ชั่งสำหรับเป็นค่าเล่าเรียนและใช้จ่ายส่วนตัว ถ้าเงินหมดก็ให้มาขอใหม่หรือไม่ก็ฝากสั่งมาทางพ่อประพจน์ เพราะคนทั้ง ๒ ยังต้องพบกันอีกด้วยว่าเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน คุณหญิงห่วงกับคุณสายใจไม่อยากให้หลานไปแต่เมื่อรู้ว่าประมุขของบ้านต้องการให้หลานปู่เป็นผู้รับมรดกทางดนตรีไทย จึงต้องพลอยเห็นดีเห็นงามไปด้วย ส่วนลูกสาวคุณสายจิตซึ่งบัดนี้เหลืออยู่ ๔ สาวนั้นแทบจะพากันประท้วง เพราะชอบพอกับคุณเจริญมากกว่าคุณประพจน์ผู้ซึ่งเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตั้งแต่เด็กๆ.....................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม