บทที่ ๔๔ สูญเสีย
งานเจดีย์ภูเขาทองวัดสะเกตมีในช่วงกลางเดือน ๑๒ ของทุกปี เมื่อหนุ่มเจริญใฝ่ฝันอยากเป็นแชมป์ขี่รถไต่ถังจึงไปฝากตังเป็นศิษย์อยู่กับอาจารย์เลื่อน พรโสภณขณะที่หนุ่มกรรเชียงไปขอเรียนกับหนุ่มสำนวลในฐานะเป็นศิษย์วัดเดียวกัน งานวัดปีนี้ ๒ หนุ่มจะได้ออกงานครั้งแรก

"ตื่นเต้ามั๊ยครับคุณกรรเชียง"

"คุณล่ะ"

"คุณตอบมาก่อนสิ เพราะผมถามก่อน"

"ก็ตื่นเต้นนะสิ แต่ผมก็มีความหวังอยู่ในใจ ๒ อย่างน่ะ อย่างแรกผมจะได้มีเงินไปเที่ยวอุตรดิตส์กับคุณประถม อย่างที่ สองผมเออ..." เค้ารู้สึกพูดไม่ออกด้วยความเก้อเขินหนุ่มเจริญจึงพูดต่อให้

"คุณสายธารจะมาดูเห็นเธอเซ้าซี้ให้คุณประพจน์พามาดูในวันพระที่จะถึงนี้ใช่รึเปล่า"

"ครับคนตอบรู้สึกเขิน" เค้าลืมนางสาวม่วยแห่งบางม่วงหมู่เสียสนิทก็คุณสายธารเธอสวยน่ารักแถมยังเป็นหลานสาวคุณหลวง จะว่าไปแล้วเธอก็คือดอกฟ้าขณะที่เค้าเป็นได้แค่หมาวัด...................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม