บทที่ ๔๒ บ้านคลองสววนอ้อย
เจ้ใหญ่ลุกหุงข้าวแต่เช้าเพราะน้องสาวสามคนจะต้องไปโรงเรียนทุกคนตื่นเช้าหมดยกเว้นเด็กชายอายุ ๔ ขวบ ๓ ขวบและ ๒ ขวบ ซึ่งยังไม่ยอมตื่นเพราะไม่ต้องไปโรงเรียนและไม่มีงานอะไรต้องทำด้วยว่ายังเล็กนัก แม่ผัน สายชล กันโสภาช่วยกันปอกมะพร้าวสวนนายหมั่นกับลูกสาวอีก ๓ คน คือสุมนต์ สุณีและสมใจช่วยกันขนมะพร้าวที่ปอกเปลือกชั้นนอกออกแล้วนั้นไปใส่เรือซึ้งจอดอยู่ในครองสวนอ้อย โดยขุดเป็นลำปะโดงเข้าจากคลองห่างประมาณ ๑๐ วา สำหรับไว้จอดเรือ มะพร้าวเต็มลำเรือแล้วหนูน้อยทั้ง ๓ ก็พากันอาบน้ำเเต่งตัวจากนั้นก็จะกินข้าวและไปโรงเรียนโดยเรือลำเล็กซึ่งบิดาต่อขึ้นเอง สำหรับให้ลูกๆ พายไปเรียนหนังสือ หุงข้าวเสร็จเจ้ใหญ่ก็ตักข้าวต้มแจกน้องๆ รวมทั้งบิดามารดา อิ่มข้าวแล้วแม่ผันจึงมาดูคนที่เจ็บอยู่เอื้อมมือไปจับหน้าผากก็ต้องตกใจ บอกสามีว่า "เฮียอาตี๋ตัวร้อนจี๋เลย สงสัยจะไข้ขึ้น"

"ก็อีโดนซ้อมน่วมไปทั้งตัวขนาดนั้นจะไม่ให้เป็นไข้ได้ยังไง น่าสงสารอีจัง"..................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม