บทที่ ๓๘ ขึ้นครู
ส่งพวกสาวๆ ทั้ง ๕ คนลงเรือกลับบ้านแล้วหนุ่มน้อย ๓ คนก็พากันเดินจากท่าเรือสะพานพุทธไปยังวัดสะเกตุ คุณเจริญไม่ค่อยสบายใจนักด้วยเกรงคุณหลวงกับคุณหญิงจะตำหนิติฉินว่าชวนหลานชายท่านไปในทางเสื่อมเสีย อันที่จริงเค้าจะปฏิเสธคุณกรรเชียงอยู่แล้วแต่คุณประพจน์เธออยากไป ทั้งยังเป็นคนสั่งความกับคุณสายธารช่วยไปเรียนคุณหลวงกับคุณหญิงให้ด้วย

"คุณประพจน์ครับผมเกรงจะถูกคุณปู่คุณย่าลงโทษ ดีไม่ดีท่านจะคิดว่าผมชวนให้คุณเสียคน" หนุ่มน้อยรู้สึกกังวน สมัยที่อยู่กับยายเค้าหนีเที่ยวจนเป็นนิสัยแต่เมื่อมาอยู่กับหลวงธาราเค้าก็ทิ้งนิสัยเดิมเสียได้

"อย่ากังวนไปเลยนาคุณเจริญผมขอรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดเองสงสัยคุณคงเป็นเด็กเรียบร้อยมากไม่เคยหนีคุณยายเที่ยวเลยกระมัง" หากคุณกรรเชียงไม่ได้อยู่ในที่นี้หนุ่มเจริญก็คงตอบว่าไม่เคยแต่ในเมื่อมีคนรู้เท่าทันเค้าหนุ่มน้อยจึงต้องยอมรับความจริงว่า

"ครั้งเดียวไม่เคยครับเคยแต่หลายครั้ง ผมชอบเที่ยวงานวัดเป็นชีวิตจิตใจที่ไหนมีหนังมีลิเกผมจะดั้นด้นไปบางครั้งไปกับเพื่อนๆ บางครั้งก็ไปคนเดียว"

"แล้วคุณยายไม่ว่าเหรอครับ".....................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม