บทที่ ๓๗ กลับมาตายรัง
เด็กๆ ไปโรงเรียนกันแล้วคุณสายใจจึงเข้าห้องพระสวดมนต์แผ่เมตตา ปฏิบัติอย่างนี้ทุกวัน นับตั้งแต่หลานชายแนะนำเมื่อสามเดือนก่อนเธอเพิ่งจะทำใจได้เรื่องที่สามีไปอยู่กินกับผู้หญิงคนใหม่ เมื่อก่อนที่ยังตัดไม่ลงปรงไม่ตกก็เกิดความกลัดกลุ้ม เคียดแค้นชิงชังคุณเปี่ยมผู้เป็นสามีที่ทอดทิ้งไปตั้งแต่ลูกชายอายุ ๗ ขวบ ๑๐ ปีที่ต้องอยู่กับความโศกเศร้าและทุกข์ทรมาน ๒ เดือนแรกของการปฏิบัติเธอแผ่เมตาไม่ออกเพราะความแค้นมีมากเกินกว่าจะอโหสิกรรมให้เค้าได้ เมื่ออโหสิกรรมไม่ได้จึงทำให้แผ่เมตตาไม่ออกอาศัยที่หลานชายเอาใจใส่และติดตามผลอย่างใกล้ชิดจนเธอสามารถปฏิบัติตามได้ เวลาผ่านไปอีก ๑ เดือน เธอก็หายขาดจากไข้ใจที่เป็นมานานถึง ๑๐ ปี คุณสายใจได้ประจักแล้วว่าอำนาจแห่งพระพุทธคุณนั้นแก้ทุกข์ได้จริงและเห็นผลทันตาอย่างน่าอัศจรรย์ บัดนี้จิตของเธอเป็นอิสระจากผู้ชายคนนั้นจะไม่ทุกทนหม่นหมองเพราะเค้าอีกต่อไป เรือหางยาวเเล่นมาจอดที่ท่าน้ำหน้าบ้าน ๓ กระได บุรุษที่มากับเรือบอกคนขับให้รออยู่ก่อนตัวเค้าเดินขึ้นมาบนบ้าน...................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม