บทที่ ๓๖ คุณสายใจ
นับตั้งแต่มาเรียนหนังสือที่บางกอกวิถีชีวิตของหนุ่มเจริญก็เปลี่ยนไปเค้าไม่ต้องทำงานหนักเช่นแต่ก่อนจึงมีเวลาสำหรับการเรียนมากขึ้นสมัยเมื่ออยู่กับยายต้องตื่นนอนตอนสี่นาฬิกาเพื่อหาบผักและผลไม้ไปขายยังตลาดบางขาม ตอนบ่ายไปเรียนดนตรีไทยก็ตักน้ำแรกวิชาครั้งละไม่ต่ำกว่า ๒๐ หาบ บัดนี้เค้าสุขสบายขึ้นหากยังคงตื่นนอนตั้งแต่ตีสี่ ใช้เวลาอ่านหนังสือและทบทวนบทเรียนที่เรียนไปเเล้วจากนั้นก็จะช่วยคุณสายใจทำอาหารโดยมีแม่วาทและพวกสาวๆ เป็นลูกมือ ส่วนคุณประพจน์กับลูกสาวคุณสายจิตไม่มีใครย่างกลายเข้ามาในครัวเพราะถูกเลี้ยงมาอย่างลูกเจ้าขุนมูลนาย

"ผลการสอบเป็นอย่างไรบ้างลูก" คุณสายใจถามหลานชายขณะช่วยกันเตรียมอาหารมื้อเช้า

"ผ่านครับคุณป้าผมสอบได้ตั้ง ๗๐% ไม่เคยได้คะแนนมากเท่านี้มาก่อนเลยครับ"

"แล้วเพื่อนของพ่อเจริญล่ะคนที่อยู่วัดสะเกตุหน่ะ"

"คุณกรรเชียงเหรอครับ เค้าได้ ๖๐ % ตอนเรียนอยู่บ้านนอกเค้าสอบตกเป็นประจำ" คงไม่จำเป็นต้องย้ำว่าตัวเค้าก็ตกซ้ำชั้นอยู่บ่อยๆ

"แสดงว่าเค้าก็เรียนดีขึ้น"..................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม