บทที่ ๓๕ ญาติพี่น้อง
"คุณเจริญอย่าลืมจดเนื้อเพลงรับขวัญข้าวในนาให้สายสวาทไปหัดร้องด้วยนะค่ะ วันจันทร์จะได้ร้องให้เพื่อนๆ ที่โรงเรียนฟัง" คุณสายสวาททวงสัญญา

"ตกลงครับพรุ่งนี้เช้าผมจะจดให้" คนอายุครบ ๑๗ เมื่อวานซืนรับปาก

"แล้วตรงที่บอกว่ามารำเพลงบองหมายความว่าอะไรค่ะ สายสวาทไม่ค่อยเข้าใจ" สาวน้อยถามอีก

"คงจะหมายถึงมารำเพลงเทิงบองหรือที่เรียกกันว่าเทิ้งบองน่ะครับ คุณสายสวาทรู้จักเทิ้งบองหรือเปล่า"

"รำกลองยาวใช่มั๊ยค่ะ"

"ครับโดยใจความก็คือเชิญชวนพันธ์ข้าวต่างๆ มารำกลองยาวด้วยกัน"

"แหมน่าสนุกจังเลย สายสวาทชักอยากไปเที่ยวบ้านนอกแล้วสิ ปิดภาคเรียนให้สายสวาทไปเที่ยวบ้านนอกด้วยคนน่ะค่ะ"

"อย่าไปเลยครับชีวิตบ้านนอกลำบากไม่สะดวกสบายเหมือนบางกอกหรือธนบุรีหรอกครับ"

"สายสวาทไม่กลัวลำบากค่ะ คุณยายให้สายสวาทไปน่ะค่ะ" หล่อนขออนุญาติคุณหญิงห่วง

"ถ้าพ่อเจริญเค้าไม่ขัดข้องยายก็ไม่ว่า แล้วคุณหลวงล่ะค่ะ" คุณหญิงถามสามี

"ตามใจเค้า แต่การเดินทางลำบากมากหลานจะทนได้รึ"......................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม