บทที่ ๒๖ ไอ้โทน
เวลาตี ๔ หนุ่มเจริญลุกหุงข้าวโดยไม่รอให้ยายมาปลุกตั้งแต่รู้ว่าจะต้องไปเรียนหนังสือที่บางกอกหนุ่มน้อยก็กลับเนื้อกลับตัวทำตนเป็นคนดีของยาย พรุ่งนี้แล้วสินะที่เค้าต้องจำพรากจากบ้านเรือนที่เคยอาศัยจากยายที่เคยพร่ำสอนด้วยรักและเมตตา จากพ่อแม่พี่น้องและมวลเพื่อนที่เคยคุ้น กว่าจะได้กลับมาเห็นหน้าค่าตากันอีกก็คงจะหลายปี บางกอกเป็นอย่างไรเค้าไม่รู้ได้ยินว่าเป็นเมืองสวรรค์ที่ใครต่อใครใฝ่ฝันอยากจะไปแต่สำหรับเค้ามันคงเป็นสวรรค์ไปไม่ได้ในเมื่อไม่มียายอยู่ด้วย หลวงทาราคุณปู่ของเค้าจะให้ความรักและเมตตาเหมือนที่ยายให้มั๊ยหนอ หนุ่มน้อยครุ่นคิดขณะตั้งหม้อข้าว ยายตื่นพร้อมๆ กับเค้าล้างหน้าล้างตาแล้วก็เข้าห้องพระใช้เวลาสวดมนต์ภาวนาอยู่ในนั้นประมาณ ๑ ชั่วโมงจึงจะออกมาจัดสำรับกับข้าวเตรียมใส่บาตร เมื่อข้าวเม็ดบานได้ที่หนุ่มน้อนก็ยกหม้อข้าวลงจากเตา นำหม้อแกงส้มถั่วหลาขึ้นตั้งแทนแล้วยกหม้อข้าวไปรินน้ำข้าวใส่อ่างไว้ขุนนางด่างกับนางดำกว่าข้าวจะเสด็จน้ำแกงในหม้อก็เดือดพอดี เค้ายกหม้อแกงส้มลงชักฟืนออกจากเตา ๒ ดุ้นเพื่อให้ไฟอ่อนแล้วยกหม้อข้าวขึ้นดงพริกไปมาจนข้าวระอุทั่วถึง.....................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม