บทที่ ๒๕ นางสาวจำแลง
วันที่ ๑๕ เมษายนของทุกปีชาวตำบลบางม่มงหมู่ถือเป็นวันกตัญญูต่อบรรพบุรุษ พวกลูกหลานจะแสดงความกตัญญูกตเวทีต่อพ่อแม่ปู่ย่าตายายโดยการรดน้ำดำหัว นำเสื้อผ้ามาให้อาบน้ำล้างเท้าขอคมาลาโทษต่อบิดามารดาและบุพการี พวกผู้ใหญ่ที่สูงอายุก็จะอำนวยอวยชัยให้ลูกหลานอยู่ดีมีสุข ส่วนบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วลูกหลานก็จะนำกระดูกที่เก็บใส่โกฑไว้ไปให้พระที่วัดบังสุกุน เป็นการระลึกนึกถึงพระคุณและอุทิศส่วนกุศลไปให้บุพการีผู้ล่วงลับ แม่จวน ทิศพอง ตลอดจนลูกสาวลูกเขยพากันมาอาบน้ำให้ยายที่บ้าน ซึ้งยายจัดเตรียมขนมจีนน้ำยาไว้เลี้ยง คนที่เหนื่อยที่สุดในงานเห็นจะได้แก่หนุ่มเจริญ จรูญรัตน์ ด้วยว่ายายไม่ค่อยแข็งแรงเช่นแต่ก่อน กำลังวังชาถดถอยลงไปเพราะสังขารเสื่อม หนุ่มเจริญซื้อผ้าถุงโจงกระเบญให้แม่จวนและยายคนละถุง เสื้อคอกระเช้าสีขาวคนละตัว ส่วนทิศพองได้ผ้าขาวม้าเนื้อดีที่สุดในตลาด

"ยายชอบมั๊ยผ้านุ่งสีนี้หน่ะ" หนุ่มน้อยถาม เค้าเลือกสีเปลือกมังคุดให้ยายด้วยเห็ฯว่าไม่เคยมีผ้าถุงสีนี้มาก่อน

"ชอบสิไอ้หนูเป็นของขวัญชิ้นแรกในชีวิตที่เอ็งให้ยายทำไมยายจะไม่ชอบล่ะ วาแต่ว่าเอ็งเอาเงินทองมาจากไหนถึงได้ซื้อของแพงๆ อย่างนี้มาตั้งมากมาย" ยายถามหาที่มา

"ผมเก็บรวบรวมไว้ครับ รับรองว่าเป็นเงินบริสุทธิ์ผุดผ่องจริงๆ".....................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม