บทที่ ๒๓ ปู่หอย
"เรื่องสอบเป็นยังไงบ้างล่ะไอ้หนู พอจะผ่านกับเค้ารึเปล่า" ยายถามเมื่อหลานชายกลับถึงบ้าน

"มือชั้นนี้แล้วถ้าไม่ผ่านก็ไม่รู้จะว่ายังไง" หนุ่มน้อยทำท่าโอ่

"จะว่ายังไงนอกจากว่าโง่ เพราะถ้าฉลาดก็ต้องสอบผ่าน"

"ไม่จริงเสมอไปหรอกยายคนโง่ที่สอบได้และคนฉลาดที่สอบตกก็มี อย่าผมนี่ถ้าสอบตกก็จัดอยู่ในประเภทหลัง"

"จะหลังหรือจะหน้าก็ขอให้สอบผ่านเถอะ ถ้าตกซ้ำชั้นอีกยายคงอายเค้าแย่"

"อายทำไมเล่ายาย ผมยังไม่อายดีเสียอีกเรียนซ้ำชั้นหน่ะความรู้จะได้แน่น" คนพูดมองโลกในแง่ดี

"แน่นเกินไปมันก็ไม่ใช่ดีนะหลานเพราะเวลาจะเอามาใช้ก็แคะไม่ออกเสียแล้ว ยายว่าเอาแต่พอดีดีกว่า พระพุทธเจ้าท่านสอนให้เดินสายกลางไม่ตึงเกินไปไม่หย่อนเกินไป" ยายเริ่มต้นเทศน์

"ยายผมจะไปหารับจ้างเค้าทำงาน ผมอยากมีเงินเก็บส่วนตัว อยากได้อะไรจะได้ซื้อโดยไม่ต้องของยาย" หนุ่มน้อยเปลี่ยนเรื่องพูดด้วยคล้านที่จะฟังยายเทศน์......................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม