บทที่ ๘ โรงเรียนวัดโบสถ์
ปีการศึกษานี้โรงเรียนวัดโบสถ์รับนักเรียนเข้าเรียนชั้นมัธยม ๑ จำนวน ๔๐ คน มีนักเรียนที่จบชั้นประถมมาสมัครสอบจำนวน ๙๐ คน เด็กชายเจริญ จรูญรัตน์ จะตองสอบให้ชนะคนอื่นๆ ๕๐ คนเป็นอย่างน้อยจึงจะได้เรียนโรงเรียนวัดโบสถ์ วันประกาศผลสอบยายอุตส่าห์ไปฟังด้วยชื่อของหลานชายคนโปรดอยู่ลำดับที่ ๔๐ พอดิบพอดีแม้ยายจะอ่านหนังสือไม่ออกแต่ก็รู้ด้วยการที่ขอให้คนอ่านออกช่วยอ่านให้ฟังจะเชื่อแต่หลานชายตนโปรดหาได้ไม่ ด้วยเคยถูกหรอกมาหลายครั้งหลายคราจนระอาในหัวใจ

"ที่จริงผมจะเอาที่ ๑ ก็ยังได้แต่กลัวคนอื่นเค้าจะขะเม่น เลยเอาที่สุดท้ายดีกว่า" เด็กผมเเกระอุตส่าห์คุยอวดยาย

"ถึงอย่านั้นก็น่าจะเอาที่ ๒ "ม่น่าเอาที่โหล่แบบนี้" ยายอดขัดคอไม่ได้

"แต่ที่สุดท้ายมันโก้กว่านะยาย เพราะใครๆ เค้าเห็นชื่อเราเค้าจะได้จำได้" หลานชายไม่วายโอ่

"แต่ยายเสียวน่ะสิ เกิดพลาดพรั้งไปนิดเดียวก็อดเรียนกัน"

"โถ้มือชั้นนี้แล้วยายรู้มั๊ย พอผมรู้ว่าเค้ารับ ๔๐ คน ผมก็บอกตัวเองเลยว่าผมต้องได้คนที่ ๔๐................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม