บทที่ ๑๓ เล่าเรื่องปรอท
เป็นวันพระที่หนุ่มน้อยมีความสุขที่สุดเพราะยายไม่ได้ไปนอนค้างที่วัด ตั้งแต่เลิกเล่นทอยกองเค้าก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องขโมยเงินกรมของยายไปขายและก็ไม่อยากให้ยายไปนอนค้างที่วัดเช่นแต่ก่อน เมื่อตอนเช้าเค้ากับยายไปทำบุญที่วัดศรัทธาภิรมย์ รับศีลรับพรจากหลวงพ่อแล้วก็พากันกลับบ้านช่วยกันห่อข้าวต้มลูกโยนไว้ตักบาตรเทโวในวันรุ่งขึ้น โรงเรียนหยุดให้อีก ๑ วัน เพื่อให้นักเรียนได้มีโอกาสทำบุญในวันออกพรรษา สาเหตุที่ยายเลิกไปนอนค้างวัดในวันพระเพราะอายุมากแล้วตอนปวดท้องเบาในเวลากลางคืนต้องลุกออกไปด้วยความยากลำบากเพราะส้วมอยู่ห่างจากศาลาที่อาศัยนอน ยายไม่ต้องการสร้างทุกข์ให้กับตัวเองจึงเลิกเสีย

"บุญอยู่ที่ใจของเรานะหลาน ถ้าเราทำใจของเราให้ผ่องใสอยู่ที่ไหนก็ได้บุญทั้งนั้น" ยายบอกหลานชายวัย ๑๖ ขณะเดินไปวัดด้วยกันเมื่อตอนเช้า

"ยายผมยอมแพ้แล้วยายเล่าเรื่องพระเวชสันดรต่อสิครับ"..................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม