บทที่ ๑๐ พระโสดาบัน
เรียนที่โรงเรียนวัดชะลอนได้เพียง ๓ เดือนเด็กชายเจริญ จรูญรัตน์ก็มีอันต้องย้ายไปเรียนที่โรงเรียนพรหมสาครโดยมีหลวงตาช่วยฝากให้ สาเหตุที่ต้องย้ายโรงเรียนอีกวาระหนึ่งเพราะถูกเชิญให้ออก โชคดีที่หลวงตายุติการเดินทุดงค์และกลับเข้ามาจำพรรษาอยู่ที่วัดพรหมสาครจึงได้มีโอกาสสงเคราะห์ช่วยเหลือลูกหลานในเรื่องที่ไม่ผิดทำนองครองธรรม ท่านอยู่ที่วัดพรหมสาครยังไม่ทันครบพรรษาก็ถึงแก่มรณะภาพด้วยโรคชรา การจากไปของหลวงตายังความเศร้าโศกเสียใจให้บังเกิดขึ้นในหมู่ลูกหลานทุกถ้วนหน้าด้วยรู้สึกขาดที่พึ่งพิงทางใจ มียายคนเดียวเท่านั้นที่มิได้แสดงอาการโศกเศร้าให้ปรากฎ ทั้งนี้เพราะยายรู้ว่าหลวงตาไปดี เพราะสมภารวัดศรัทธาภิรมณ์บอกยายว่า หลวงตาเป็นพระภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ ๔ อันเปนคุสมบัติของพระโสดาบัน องค์ ๔ นั้นได้แก่ ความเป็นผู้มั่นในพระพุทธเจ้าไม่เสื่อมคลาย ๑ ความเป็นผู้มั่นในพระธรรมไม่เสื่อมคลาย ๑......................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม