บทที่ ๑๑ พันตรีพิบูลย์สงคราม
"พันตรีพิบูลย์สงคราม พันตรีพิบูลย์สงคราม ยกเป็นนามชาติไทย เกียจติศักดิ์อันสูงสุด อย่าลืมบรรพบุรุษของไทย พันตรีพิบูลย์สงคราม" เสียงร้องเพลงแจ้วๆ ดังมาจากประตูรั้ว คนอายุ ๘๔ กำลังดายหญ้าอยู่ในสวนหลังบ้านจึงอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง ประมาณ ๗ นาฬิกาของทุกวันหลานชายจะหาบสาแหลกเปล่ากลับมาบ้านหลังจากขายของหมด หากเดินร้องเพลงเข้ามาแปลว่าวันนั้นขายดี วันไหนขายไม่ดีก็จะไม่มีเสียงเพลงจากเค้า นอกจากเพลงพันตรีพิบูลย์สงครามแล้ว อีกเพลงหนึ่งที่ยายได้ยินเค้าร้องเป็นประจำคือเพลงธงไตรรงค์โดยเฉพาะเนื้อร้องที่ว่า สีแดงคือชาติ สีขาวคือพระศาสนา สีน้ำเงินนั่นหนาคือพระมหาจักรพงศ์นั้น ยายชอบนักชอบหนาฟังแล้วเกิดความรู้สึกภาคภูมิใจ ที่ได้เกิดมาเป็นคนไทยซึ่งเป็นชาติอิสระ ไม่ขึ้นกับใครมีพระศาสนาเป็นเครื่องนำทางชีวิตและมีองค์พระมหากษัตริย์เป็นที่รวมแห่งความจงรักภักดีของคนในชาติ..................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม