บทที่ ๗  หม้อข้าวแปด
"ยายครับค่ำนี้ผมขอไปดูหนังสือที่บ้านเพื่อนนะครับใกล้สอบแล้ว" เด็กชายเจริญเอ่ยขึ้นขณะนั่งกินข้าวมื้อเย็นกับยาย

"บ้านเพื่อนคนไหนล่ะ" ยายเห็นเป็นเรื่องแปลกที่คนเป็นหลานหันมาสนใจการเรียน

"บ้านไอ้จุกครับอาจจะกลับดึกซักหน่อย" เค้าออกตัว แท้ที่จริงได้นัดกับเด็กชายจุกและเพื่อนๆ จะไปดูหนังกลางแปลงกัน คืนนี้มีหนังขายามาฉายที่วัดตึกราชา

"ไปก็ได้แต่อย่ากลับให้ดึกนักน่ะ ยายจะรอเปิดประตูให้" คนเป็นยายอนุญาติหารู้ไม่ว่าถูกคนเป็นหลานหรอกอีกวาระหนึ่ง

"อย่ารอเลยครับประเดี๋ยวจะง่วงนอนเปล่าๆ ยายเข็ญบันไดขึ้นได้เลยผมจะปีนเข้าทางหน้าต่าง" เด็กชายบอกด้วยเคยทำเช่นนี้บ่อยครั้ง

"เกิดตกลงไปขาเเค้งหักจะว่ายังไง" ยายเป็นห่วง

"ก็คงจะดีกว่าคอหักมั้งครับ" เด็กชายเริ่มยวน

"แต่ยายว่าคอหักดีกว่าจะได้ไม่ต้องมานั่งรักษาให้เสียเวลา" ยายพูดประชด

"ครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะพยายามทำให้คอหักแทน แต่ถ้าเกิดคอหักแล้วยังไม่ตายยายจะว่าอย่างไร"...................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม