บทที่ ๒ เด็กชายเจริญ
เวลาตีสี่ของทุกวันยายจะลุกขึ้นสวดมนต์ภาวนาเป็นเวลา ๑ ชั่วโมง ส่วนเด็กชายเจริญจะลุกขึ้นก่อไฟหุงข้าวให้ยายใส่บาตรซึ่งพระจะมาประมาณ ๖ นาฬิกา จากนั้นยายกับหลานจะช่วยกันลงไปพรวนดินถางหญ้าและเก็บพืชผักผลไม่ในสวนเพื่อนำไปขายในตลาด เมื่อจัดเรียงสินค้าลงในสาแหลกเรียบร้อยแล้วจึงพากันกินข้าวเช้า เสร็จแล้วหลานชายเตรียมตัวไปโรงเรียน ส่วนยายหาบของไปขายยังตลาด ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านเท่าใดนัก หากวันใดผลิตผลมีมากจนยายหาบคนเดียวไม่ไหวหลานชายก็จะแบ่งใส่สาแหลกอีกคู่หนึ่งหาบไปส่งยายถึงตลาดแล้วจึงจะไปโรงเรียน เมื่อขายของหมดยายก็จะหาบสาแหลกเปล่า ๒ คู่กลับบ้าน วันรุ่งขึ้นยายตื่นนอนแล้วจึงเดินไปปลุกหลานชายซึ่งนอนอยู่อีกห้องหนึ่ง "ไอ้หนูลุกขึ้นก่อไฟตั้งหม้อข้าวได้แล้วประเดี๋ยวจะไม่ทันใส่บาตร เอ็งนี่ไม่ไหวเลยต้องให้ยายปลุกทุกวันเด็กอะไรขี้เกียจตัวเป็นขนไม่เรียกไม่ลุกไม่ปลุกไม่ตื่น" ยายปลุกพรางบ่นพราง เด็กชายต้องฟังยายบ่นซ้ำๆ ซากๆ อย่างนี้ทุกวัน................

มักกะลีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม