บทที่ ๗๔ หลวงพ่อในป่า
ฉันเช้าแล้วท่านพระครูก็เตรียมเครื่องอัฐบริขารอันหมายถึงเครื่องใช้สอยของนักบวชในพระพุทธศาสนาซึ่งมีแปดอย่าง ได้แก่ สบง จีวร สังคาติ บาตร มีดโกน เข็ม ประคตเอว กระบอกกรองน้ำ และเนื่อจากเป็นการเดินทุดงค์ท่านจึงเพิ่มกรดอีกหลังหนึ่งนอกเหนือจากเครื่องใช้ ๘ อย่างข้างต้น ภิกษุวัย ๔๕ ออกเดินทางจากวัดป่ามะม่วงเวลา ๙ นาฬิกามุ่งหน้าสู่ภูคาอันเป็นจุดนัดหมาย หลวงพ่อในป่ามาบอกในสมาธิว่าให้พบท่านที่ภูคา จังหวัดน่าน สมภารวัดป่ามะม่วงออกสงสัยว่าเหตุใดท่านจึงไม่ให้มาพบที่เดิม คือใต้ต้นไทร จังหวัดขอนแก่น ซึ่งโยมอดีตผู้ใหญ่บ้านเคยไปพบท่านเมื่อ ๒๐ ปีก่อน ท่านคงจะมีเหตุผลอะไรซักอย่างเป็นแน่ ตะวันคล้อยชายมาพลับภิกษุวัย ๔๕ ก็มาถึงที่หมาย คาถาย่นระยะทางมีประโยชน์มหาศาล ท่านไม่จำเป็นต้องพึ่งยานพาหนะใดๆ ก็มาถึงได้เห็นพระในป่านั่งทำสมาธิขัดสมาทอยู่ใต้ต้นหว้าจึงเข้าไปหา ปลดสัมภาระออกจากบ่าวางไว้ทางด้านขวามือแล้วคุกเข่ากราบเบญจางคประดิษฐ์ ๓ ครั้ง

"พระเดชพระคุณหลวงพ่อขอรับ กระผมพระครูเจริญมาตามสัญญาแล้วขอรับ" ภิกษุวัยกลางคนกล่าววาจาอันแสดงถึงความเคารพนพนอบ

พระในป่าลืมตามองผู้มาใหม่ด้วยสายตาชื่นชมแล้วกล่าวว่า "ยินดีต้อนรับเป็นอย่างไรบ้างเดินทางลำบากมั๊ย" เสียงที่พูดกังวาลน่าฟัง................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม