บทที่ ๗๑ พระพุทธเจ้า
เหลือเวลาอีกเดือนเดียวก็จะถึงวันเกิดของสมภารวัดป่ามะม่วง ท่านรอคอยโอกาสนี้มานานถึง ๒๐ ปี เพราะหลวงพ่อในป่าบอกไว้เมื่อครั้งกระโน้นว่า รอให้อายุ ๔๕ ค่อยพบกันวันเกิดปีนี้จึงมีความหมายสำหรับท่านยิ่งนักเพราะจะได้รู้ว่าหลวงพ่อในป่าท่านเป็นใคร มาจากไหน โยมผู้ใหญ่บ้านเล่าให้ฟังว่า สมัยที่เค้ายังเป็นเด็กเลี้ยงควายอายุ ๗ ๘ ขวบ หลวงพ่อองค์นี้ท่านก็รูปร่างหน้าตาและท่าทางอย่างนี้กระทั่งเค้าอายุ ๘๔ ปี ท่านก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมและที่น่าแปลกคือผมของท่านดำสนิทไม่มีหงอกแม้เส้นเดียว "ท่านจะยังรูปร่างหน้าตาเหมือนที่เราพบรึเปล่านะ และโยมผู้ใหญ่บ้านคนนั้นจะยังมีชีวิตอยู่หรือว่าตายไปแล้ว ถ้าอยู่ก็คงย่างเข้าปีที่ ๑๐๕ อาจจะเดินไม่ไหวแล้วกระมัง" ภิกษุวัย ๔๕ หยั่ยหย่อนคิดคำนึงอยู่ผู้เดียว

"หลวงพ่อครับผมมีเรื่องจะเรียนให้ทราบ เพิ่งคิดออกเดี๋ยวนี้เอง" พระมหาบุญขึ้นมากราบเรียน

"เรื่องอะไรล่ะ แล้วทำไมเพิ่งมาคิดออก ตอนที่คิดออกกำลังทำอะไรอยู่" ท่านถาม ๓ คำถามในคราวเดียว

"คือผมจะสร้างพระเครื่องให้หลวงพ่อแจกญาติโยมในวันเกิด ไม่รู้ทำไมถึงเพิ่งคิดออกแล้วตอนที่คิดออกนั้นผมกำลังนั่งกรรมฐานอยู่ครับ อยู่ๆ มันก็แวบขึ้นมาเอง ผมก็แปลกใจอยู่เหมือนกัน" ภิกษุหนุ่มตอบได้ครบทุกคำถาม.......................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม