บทที่ ๗๐ เสียงเพลงในกุฏิ
ตั้งแต่นำนารีผลมาไว้ในกุฏิท่านพระครูแอบสังเกตว่านายแดงกับนายขาวมีพฤติกรรมที่แปลกไปจากเดิม เด็กหนุ่มสองพี่น้องไม่รู้เรื่องที่สมภารวัดป่ามะม่วงรับฝากมรดกของนายสัมฤทธิ์ไว้และท่านก็กำชับบุตรชายสมภารตุ๊ว่าห้ามเล่าเรื่องนี้ให้ผู้ใดฟัง เพราะเกรงว่าญาติโยมจะแห่กันมาดูจนท่านไม่เป็นอันต้องทำอะไร

เช้าวันหนึ่งท่านพระครูกำลังจะไปทำบุญขึ้นบ้านใหม่ซึ่งโยมคนนึงนิมนต์ไว้ เห็นนายแดงมาทำลับๆ ล่อๆ อยู่หน้าประตูจึงถาม "มีอะไรจะพูดกับข้ารึเปล่า ถ้ามีก็รีบๆ พูดมาประเดี๋ยวข้าจะไปไม่ทันงานเค้า"

"ก็มี ไม่มีอะไรหรอกครับ" แฝดพี่ตอบอึกๆ อักๆ

"เอาให้แน่มีรึไม่มี" ท่านคาดคั้น

"คือผม เอออยากยืมเทปเพลงหลวงพ่อครับ" หนุ่มน้อยแข็งใจพูด

"เทปเพลงอะไร ข้าไม่ใช่พระฟังเพลงหรอกน่ะ"

"แต่ผมได้ยินจริงๆ ครับหลวงพ่อ เจ้าขาวก็ได้ยิน จริงมั๊ยขาว" เค้าถามน้องชาย

"จริงครับหลวงพ่อ ผมกับพี่ชายได้ยินทุกคืนโดยเฉพาะตอนดึกๆ เพลงเพราะมากจนผมอยากฟังบ้าง"

"เพลงไทยหรือเพลงจีน" ท่านถามอีกยังนึกไม่ออกว่าเสียงเพลงนั้นมาจากที่ใด

นายแดงตอบว่า "ไม่ใช่ทั้ง ๒ อย่างครับผมไม่แน่ใจว่าเป็นเพลงอะไร คล้ายๆ ว่าจะเป็นเพลงแขก

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม