บทที่ ๖๕ วัฒนธรรมพุทธ
พรัครูบุญมีมิได้ทำหน้าที่บรรยายให้ความรู้แก่คณะเหมือนเช่นเคย ท่านทำให้ผู้อื่นเข้าใจว่าท่านไม่พอใจท่านพระครูที่ทำให้เสียเวลาจึงประท้วงด้วยการเลิกบรรยายหากข้อเท็จจริงนั้น มีภิกษุเพียง ๒ รูปที่ล่วงรู้คือพระครูบุญมี ๑ กับเจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วงอีก ๑ รูปแรกนั้นเข้าตำรารู้อยู่แกใจส่วนรูปที่ ๒ รู้ด้วยวรญาณ ว่าภิกษุวัย ๔๐ เลิกบรรยายเพราะหมดภูมิรู้ที่เตรียมมา ครั้นจะบรรยายในสิ่งที่มิได้เตรียมมาก็เกรงว่าจะเข้าข่ายมุสาจึงต้องทำทีเป็นว่าไม่พอใจท่าน เพื่อที่จะได้ไม่เสียหน้าเมื่อไม่มีคนบรรยาผู้โดยสารจึงจับกลุ่มคุยกัน

หลวงพ่อแพซึ่งนั่งติดกับท่านพระครูถามขึ้นว่า "เธอขึ้นไปถึงยอดเขานั่นรึ"

"ครับหลวงพ่อ ผมคิดว่าพวกเราจะขึ้นไปกันแต่ก็มองหาใครไม่พบนอกจากโยมเนื่อง เลยพากันลงมา หลวงพ่อไม่ได้ขึ้นหรือครับ" เจ้าอาวาสวัดพิกุลทองถูกถาม

"ขึ้นเหมือนกันแต่ไม่อยากเบียดกับแขกเลยเดินลงตั้งแต่ยังไม่ถึงครึ่งทาง คนอื่นๆ พอเห็นฉันลงเลยลงตามรวมทั้งพระครูบุญมีด้วย".................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม