บทที่ ๕๘ คาถาย่นระยะทาง
เวลาตีห้าท่านพระครูตื่นก่อนหลวงพ่อแพยังคงส่งเสียงกรนอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยท่านศัทธาสิทถะชะโงกหน้ามาทางหน้าต่างเช่นเคยหากคราวนี้ท่านพระครูไม่ได้ตกใจเช่นคราวก่อน

"หลับสบายดีมั๊ย" ท่านทักทายด้วยภาษาสิงหน

"สบายครับขอบพระคุณ" ภิกษุอาคันตุกะตอบด้วยภาษาเดียวกัน

"นิมนต์ท่านสงค์น้ำตีห้าครึ่งค่อยพบกันในโบสถ์" แล้วจึงเดินจากไป เสียงสนทนาของพระภิกษุทั้ง ๒ ทำให้หลวงพ่อแพตื่น ท่านจึงลุกออกไปสลค์น้ำใช้เวลา ๑๕ นาทีก็ทำธุระเสร็จ ท่านพระครูใช้เวลาเพียง ๗ นาทีกับการล้างหน้า แปรงฟันและสงค์น้ำ หากมิได้คลอดบุตรเพราะไม่รู้สึกปวดท้อง ท่านจัดการครองผ้าอย่างเรียบร้อยและรัดอกตามที่สมเด็จโตสั่งไว้

"หลวงพ่อมีผ้ารัดอกมาด้วยหรือเปล่าครับ" ท่านถามหลวงพ่อแพ

"ไม่ได้เอามาเลยไม่ต้องใช้ไม่ใช่รึ วันนี้เราจะไปเมืองแคนดี้เพื่อนมัสการพระเขี้ยวแก้วต้องรัดอกด้วยครับ มิฉนั้นเค้าจะไม่ให้เข้า"

"ตายจริงแล้วฉันจะทำอย่างไรล่ะ"

"เอาของผมไปใช้ได้เลยครับ ผมมีมา ๒ ผืน ขอถวายหลวงพ่อผืนนึง" ท่านหยิบผ้ารัดอกจากกระเป๋าเดินทางถวายหลวงพ่อแพ.................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม