บทที่ ๕๐ เวรกรรมตามสนอง

วันที่ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๔ ท่านพระครูตื่นตั้งแต่ตี ๔ เช่นเคยปฏิบัติกรรมฐานเป็นเวลา ๒ ชั่วโมงแล้วจึงแผ่เมตตาและอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นที่ข้างหู "วันนี้ใช้หนี้เต่า วันนี้ใช้หนี้เต่า"

"เต่าไหนล่ะ อาตมาไปเป็นหนี้เต่าตั้งแต่เมื่อไร" ท่านถามในใจ

"ก็เต่า ๗ ตัวที่ท่านรับจ้างเค้าต้มไงล่ะ จำไม่ได้แล้วรึ" เสียงนั้นตอบทำไมจะจำไม่ได้ท่านจำได้หมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเวรที่เคยทำหรือกรรมที่เคยก่อ แล้วก็เพียรพยายามสร้างความดีเพื่อชดใช้หนี้กรรมเสียให้หมดๆ ก็กรรมที่ทำแล้วไม่ว่าดีหรือชั่วต้องชดใช้ทั้งนั้น ตราบใดที่ยังเวียนว่ายอยู่ในสังสาคร แม้พระอรหันต์ก็ต้องรับผลกรรมดีกรรมชั่วที่เคยทำ ปรินิพพานเมื่อใดเมื่อนั้นกรรมทั้งปวงจะเลิกให้ผล กลายเป็นอโหสิกรรม

"อาตมาไปรับจ้างต้มเต่าตั้งแต่เมื่อไร" ท่านแกล้งถามเพื่อที่จะทดสอบว่าเป็นเสียงเจ้ากรรมนายเวรตัวจริงหรือตัวปลอมกันแน่

"ไม่ต้องมาต่อล้อต่อเถียงเตรียมตัวใช้หนี้ก็แล้วกัน"

"ใช้เท่าไรล่ะ ๒๕๐๐๐ พอมั๊ย อาตมามีแค่นั้น แล้วก็ฝากไว้ที่บ้านโยมจะได้ออกไปเอามาให้"

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม