บทที่ ๔๖ พทุธกิจ

ในพรรษานั้นพระมหาบุญได้รับมอบหมายจากท่านพระครูให้ทำหน้าที่สอนปริยัติธรรมแกพระภิกษุในวัด พระหนุ่มตั้งใจทำหน้าที่ให้ดีที่สุดด้วยหวังว่าออกพรรษาสมภารคงอนุญาติในศึกเพื่อจะได้แต่งานกับคนรัก แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของท่านที่ว่าอย่าเพิ่งศึดเลยรอไว้ศึกพร้อมผมจิตใจของภิกษุก็หดหู่ห่อเหี่ยวกระนั้นก็อุตส่าห์ปรอบใจตัวเองว่า โลกนี้มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอกนา วันนี้ท่านไม่ให้เราศึกวันหน้าอาจใจอ่อนยอมให้สึกก็ได้ หรือเคราะห์ดีท่านเกิดไปตกหลุมรักใครเข้าจนถึงกับตัดสินใจลาสิกขา เมื่อนั้นเราก็จะได้ศึกพร้อมกับท่าน สาธุขอให้เป็นอย่างที่เรามุ่งมาดปรารถนาเถอะพ่อคุณ ท่านคิดขณะเดินจากกุฏิไปยังอุโบสถอันเป็นสถานที่เรียนแก่พระบวชใหม่................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม