บทที่ ๔๓ คุณนายพานพบ

นายหล่อดีใจจนเนื้อเต้นที่ท่านพระครูกลับสู่วัดป่ามะม่วงในสภาพที่ยังมีลมหายใจ แม้หน้าตาท่าทางของท่านจะดูซูบซีดร่วงโรย ทว่าก็ยังดีกว่ามรณะภาพ "พรุ่งนี้เอ็งโกนหัวบวชเลยน่ะ ข้าไม่ตายแล้ว ท่านทวงสัญญา"

"ทำไมผมต้องบวชด้วยล่ะครับ" สามีแม่ประยงทำเป็นลืม

"ก็บวชแก้บนไงล่ะ นี่อย่ามาทำไขสือหน่อยเลยนึกวว่าข้ารู้ไม่เท่าทันงั้นรึ"

"แหมหลวงพ่อล่ะก็ผมล้อเล่นนิดเดียวทำเป็นซีเรียสไปได้" เค้าใช้คำภาษาต่างประเทศ

"ก็ข้าไม่อยากให้เอ็งเสียสัจจะ ว่าอย่างไงล่ะพรุ่งนี้บวชเลยดีมั๊ย" คนเป็นบรรพชิตยั่ว

คนเป็นคฤหัสจึงยั่วกลับแบบแรงๆ ว่า "หลวงพี่ไม่ต้องกลัว ผมบวชแน่ เพียงแต่จะรอดูก่อนว่าหลวงพี่จะรอดปลอดภัยจิงหรือเปล่า วันนี้รอดพรุ่งนี้อาจมรณะภาพก็ได้................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม