บทที่ ๔๒ ไส้ติ่งแตก

เห็นพระภิกษุรูปนึงเพิ่งมาถึงและขึ้นไปบนรถเรียบร้อย พนักงานขับรถก็ลองสตาสเครื่องดูอีกครั้ง ผลปรากฎว่าเครื่องทำงานตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "แปลกนะครับพขร.พอพระรูปนั้นมาเครื่องก็ทำงาน หรือว่าที่เสียเพราะต้องการจะรอท่าน" ช่างเครื่องพูดกับพนักงานขับรถ

"ผมเองก็งงอยู่เหมือนกันทำไมเหตุการณ์มันมาประจวบกันพอดิบพอดี หรือว่าพระรูปนั้นท่านใช้เวทมนต์บรรดาลให้เป็นไป"

"เหลวไหลนา คุณนี่พูดอะไรไม่เป็นวิทยาศาสตร์เลย รีบออกรถเถอะเลยเวลามา ๒๐ นาทีแล้ว" จากนั้นม้าเหล็กก็เคลื่อนตัวออกจากชาญชลาของสถานีอย่าช้าๆ แล้วค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้นตามลำดับท่ามกลางความโล่งอกโล่งใจของบรรดาผู้โดยสาร รถไฟวิ่งไปได้ซักครู่ คุณนายเฉลารัตน์ก็ไปชงชามาให้ท่านพระครู และตามด้วยน้ำปาณะ ภรรยาสารวัตรชลเป็นกุลสตรีที่เพรียบพร้อมด้วยคุณสมบัตรของความเป็นแม่บ้านแม่เรือน เมื่อรู้ว่ามีพระภิกษุร่วมเดินทางไปด้วย จึงจัดเตรียมสิ่งของที่จำเป็นต้องใช้ระหว่างการเดินทางเพื่ออำนวยความสะดวกแก่ท่าน

"นิมนต์หลวงพ่อฉันน้ำปาณะครับ" จ่าบำรุงนิมนต์เมื่อเห็นท่านรับนิมนต์แต่ยังไม่ได้ฉัน..................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม