บทที่ ๓๙ นายห้างทองหยด

พันตำรวจโทชล อินทนา รู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้พบท่านพระครู เค้าตั้งใจจะมากราบลาท่านเพื่อเดินทางไปรับตำแหน่งผู้บังคับกองสถานีตำรวจภูธร อำเภอชะอวดในอีก ๓ วันข้างหน้า พระมหาบุญบอกเค้าว่าท่านพระครูไปนครราชสีมา ยังไม่ทราบว่าจะกลับเมื่อไร นายตำราจวัยใกล้ ๕๐ ลาพระมหาบุญแล้วเดินไปยังรถจิ๊บที่จอดอยู่หลังกุฏิ ครั้นเห็นรถแท๊กซี่แล่นเข้าประตูวัดมาก็ภาวนาขอให้เป็นรถของท่านพระครู รถแท๊กซี่จอดห่างจากรถจิ๊บไปราว ๕ วา นายวิกโก้ลงมาเปิดประตูให้ผู้เป็นอาจารย์ นายตำรวจดีใจนักรีบเดินลงไปคุกเข่าลงกับพื้นแล้วกราบท่าน ๓ ครั้ง

"ผมนึกว่าจะไม่พบหลวงพ่อเสียแล้ว กำลังจะกลับอยู่พอดี" พูดอย่างปิติ

"ต้องได้พบสิ ถ้าตั้งใจมาพบก็ต้องได้พบ วิกโก้จำได้มั๊ยนี่ใคร" ท่านถามศิษย์ชาวต่างชาติ

นายวิกโก้ยกมือไหว้นายตำรวจ แล้วตอบว่า "จำได้ครับผู้กองชลที่เป็นเจ้าภาพบวชให้ผม ผมไม่เคยลืมบุญคุณ เห็นท่านคุยอยู่กับหลวงพ่อผมก็รอโอกาสที่จะทักทาย" ถ้อยคำที่กล่าวบ่งบอกถึงผู้ที่มีมารยาทชาติผู้ดีของผู้พูด................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม