บทที่ ๓๘ นางกิมไล้

ก่อนกลับสิงห์บุรีท่านพระครูพาลูกศิษย์เข้าไปในร้านขายทองเมืองโคราช ท่านต้องกราเลี้ยมพระสมเด็จกับพระนางพญาเพื่อให้นายวิกโก้และภรรยาของเค้าไว้เป็นที่ระลึก เป็นร้านขายทองที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้ ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของร้านแต่งกายสวยงามใส่เพชรทองเต็มตัว ท่านรู้สึกคลับคล้ายครับคราว่าเคยเห็นสีกาผู้นี้ที่ไหนมาก่อน พยายามนึกหากก็นึกไม่ออก ข้างฝ่ายสีกาก็จ้องมองท่านและรู้สึกอย่างเดียวกัน ในที่สุดผู้เป็นสมณะก็เอ่ยขึ้นว่า "โยมอาตมาอยากจะเลี้ยมพระซัก ๒ องค์ จะรอรับไปเลยได้รึเปล่า"

"ขอดูพระท่านก่อน ถ้าขนาดเท่ากับกรอบสำเร็จรูปที่เรามีอยู่ก็รอรับไปได้เลย ท่านมาจากไหนหรือจ๊ะ" สตรีวัย ๔๐ ถาม

"อาตมามาจากสิงห์บุรี โยมล่ะเป็นคนโคราชหรือว่ามาจากจังหวัดอื่น"

หล่อนไม่ตอบแต่กลับถามว่า "บ้านท่านอยู่บางม่วงหมู่ใช่มั๊ย"

"ทำไมโยมถึงรู้ล่ะ" ถามพรางมองหน้าหล่อนอย่างพินิจพิเคราะห์

"ชื่อเจริญใช่มั๊ย" ถามเสียงห้วน

คำถามของสีกาทำให้บรรพชิตนึกออกจึงถามกลับไปว่า "เอ็งชื่อกิมไล้ใช่มั๊ย" ท่านจำได้นางสาวกิมไล้เพื่อนบ้านท่านนั่นเอง.................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม