บทที่ ๓๕ หญิง ๒ ร่างนาง ๒ ชาติ

ท่านพระครูเปลี่ยนใจยอมให้เด็กชายอายุ ๘ ขวบ ผู้ซึ่งเป็นดร.กริบกลับชาติมาเกิดร่วมเดินทางไปบ้านหญิง ๒ ร่างนาง ๒ ชาติด้วย เจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วงต้องการให้ท่านได้เรียนรู้อย่างลึกซึ่งเกี่ยวกับการเวียนว่ายตายเกิด ซึ่งแม้ว่าเค้าจะมีความรู้ถึงระดับปริญญาเอกติดตัวมาตั้งแต่ชาติที่แล้วหากก็เป็นความรู้ในทางโลภ ซึ่งไม่สามารถช่วยให้หลุดพ้นจากทุกข์ได้ เค้าจำเป็นต้องฝึกฝนอบรมปัญญาหาความรู้ในทางธรรมที่จะนำสู่ความสูญสิ้นไปแห่งทุกข์เช่นที่นายวิกโก้ทำได้แล้วและท่านก็หมดห่วงในลูกศิษย์ผู้นี้ เพราะถึงอย่างไรเค้าก็ยังคงเวียนว่ายอยู่ในสาครเกิน ๗ ชาติ ท่านปราารถนาจะให้ดร.กริบทำได้อย่างนั้นบ้าง นายหลอดผู้ซึ่งเคารพนับถือท่านพระครูไม่เสื่อมคลาย ด้วยว่าเคยผจญความเป็นความตายมาด้วยกัน ได้ขับรถไปส่งท่านและคณะจนสุดถนน คือไม่มีถนนที่จะให้รถวิ่งอีกต่อไปเส้นทางที่เหลือเป็นทุ่งนากว้างไกลสุดลูกหูลูกตา บรรพชิตรูปหนึ่ง กับคฤหัสหนึ่งคนต้องเดินตัดทุ่งไปอีก ๕ ถึง ๖ ชั่วโมง จึงจะถึงจุดหมายปลายทาง คือบ้านนายปุ่นคหบดีของนางสะอิ้ง...................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม