บทที่ ๓๒ นางสาวงอกงาม

"หลวงพ่อค่ะหนูจะมาเข้ากรรมฐานค่ะ" หญิงสาววัย ๑๘ เอ่ยขึ้นหลังจากทำความเคารพท่านพระครูด้วยการกราบ ๓ ครั้งแล้ว

"หนูมาจากไหนล่ะจ๊ะ มากับใคร" สมภารวัดป่ามะม่วงถาม

"จากบางระจันค่ะ หนูมาคนเดียวแม่ให้มาปฏิบัติก่อนแล้วกลับไปเปลี่ยนแม่ เรารับจ้างซักรีดเสื้อผ้าค่ะ ตอนนี้งานไม่ค่อยชุกเท่าไรก็เลยจะผลัดกันมาเข้ากรรมฐาน" หล่อนกราบเรียน

"ดีแล้วหล่ะหนูมาสร้างความดีให้กับตัวเองนับว่าประเสริฐที่สุด ไม่มีอะไรดีกว่านี้อีกแล้ว สะสมบุญเอาไว้มากๆ ต่อไปในภายภาคหน้าหนูจะเจริญรุ่งเรืองมีคู่ครองก็จะได้คนดีเพราะอำนาจบุญกุศลบรรดาล"

"หนูคงไม่มีวาสนาถึงปานนั้นหรอกค่ะหลวงพ่อ หนูยากจนข้นแค้น เสื้อผ้าก็ขาด ปะแล้วปะอีกผู้ชายที่ไหนเค้าจะมามอง" พูดอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว

ท่านพระครูมองหน้าหล่อนและเห็นว่าหญิงสาวผู้นี้จะได้ดิบได้ดีในวันข้างหน้า แม้เสื้อและผ้าถุงที่หล่อนสวมใส่จะมีรอยปะชุนอยู่หลายแห่งแต่โม๋เฮ้งบนใบหน้าก็ส่อแววว่าหล่อนจะกลายเพศเป็นเศรษฐินีต่อไปในอนาคต...............

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม