บทที่ ๓๓ ดร.กริบ ๒

รถเบนซ์สีน้ำเงินแล่นมาจอดที่หลังกุฏิ คนขับวัย ๓๐ เศษลงจากรถเดินอ้อมไปเปิดประตูให้เจ้านาย บุรุษและสตรีอายุประมาณ ๔๐ เดินตามบุตรชายวัย ๘ ขวบเข้ามาในกุฏิ ท่านพระครูกำลังจะออกไปสอบอารมณ์ให้ญาติโยม ครั้งเห็นอาคันตุกะเดินเข้ามาจึงกลับมานั่งยังอาสนะ คนทั้ง ๓ ทำความเคารพท่านพระครู แล้วเด็กชายก็เอ่ยขึ้น "ท่านจำผมได้มั๊ยครับดร.กริบเพื่อนของท่านเมื่อชาติที่แล้ว"

"ว่ายังไงน่ะ หนูน่ะหรือเป็นเพื่อนของพ่อเมื่อชาติที่แล้ว"

"ครับชาติที่แล้วของผมแต่เป็นชาตินี้ของท่าน" คำบอกเล่าของเด็กชายดูเหมือนทำให้ภิกษุวัย ๔๐ งุนงงมากขึ้น บุรุษที่มาด้วยจึงช่วยอธิบาย

"คืออย่างนี้ครับท่านลูกชายผมคนนี้มาแปลกว่าลูกคนอื่นๆ ผมมีลูก ๕ คน คนนี้เป็นคนสุดท้องและเป็นลูกชายคนเดียวแกมีอะไรที่ไม่เหมือนกับเด็กทั่วไปเป็นต้นว่าเรียนรู้ได้เร็วกว่าเด็กอื่น อายุแค่ ๘ ปี สามารถอ่านภาษาฝรั่งเศษได้ แปลก็ได้ด้วยครับ แกบอกว่าเรียนจบดร. จากประเทศฝรั่งเศษ เมื่อวานนี้ก็รบเล้าให้ผมพาไปบ้านหลังนึงที่แถวฝั่งธน บอกว่าจะไปเอาวิทยานิพนธ์ที่บ้านภรรยา พอไปถึงแกก็บอกว่าเคยเป็นสามีเจ้าของบ้านเมื่อชาติที่แล้ว แต่ผู้หญิงคนนั้นเค้าไม่เชื่อและไม่ยอมให้เข้าบ้าน" คนเป็นพ่อเล่า..................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม