บทที่ ๒๙ ปริศนาธรรม

"หลวงน้าครับมีพระจากวัดไหนไม่ทราบมาหาหลวงน้าผมบอกให้ท่านรออยู่ข้างล่างมีฝรั่งมาด้วยคนนึง" เด็กชายสัมฤทธิ์ขึ้นมารายงาย

"งั้นหรือหลวงน้าจะลงมาเด๊่ยวนี้แหละ" เอ็งไปเตรียมหาน้ำร้อนน้ำชามาถวายท่านด้วย เด็กชายลงมาเพื่อจัดกรตามที่ท่านสั่ง ท่านพระครูเดินตามลงมาติดๆ ครั้นเห็นอาคันตุกะท่านออกตกใจรีบเข้าไปนั่งคุกเข่าแล้วกราบ ๓ ครั้ง

"นิมนต์ท่านเจ้าคุณมานั่งบนอาสนะเถิดครับ" ท่านนิมนต์พระอาคันตุกะซึ่งเป็นเจ้าอาวาสวัดกลางธนาริน

"ไม่เป็นไรนั่งที่พื้นนี่แหละสบายดี" เจ้าคุณพรหมโมรีตอบแล้วพูดกับฝรั่งที่มาด้วยว่า "นี่ท่านพระครูเจริญเจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วง ท่านเก่งทางสอนวิปัสสนา บางทีท่านอาจจะตอบปัญหาของโยมได้" บุรุษนั้นกราบเบญจางตประดิษฐ์ ๓ ครั้ง

ท่านพระครูรู้สึกประทับใจที่เค้ากราบได้สวยงามยิ่งกว่าคนไทยบางคนเสียอีก "เจริญพรโยมมาจากประเทศอะไร ฟังภาษาไทยออกด้วยรึ"

เจ้าคุณพรหมโมรีชิงตอบเสียก่อนว่า "ไม่ใช่ฟังออกอย่างเดียวหรอกท่านพระครู เค้าพูดได้ด้วย พูดชัดกว่าคนไทยบางคนด้วยซ้ำออกเสียง ร ล ชัดเจนดี"

"งั้นหรือไปเรียนมาจากไหนล่ะ" เจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วงถาม

"จากเพื่อนที่เป็นคนไทยครับ...............

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม