บทที่ ๒๓ ดีชั่วตัวทำ สูงต่ำทำตัว

เดือนต่อมามีจดหมายจากนายเเพทย์โรงพยาบาลศิริราชถึงเจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วง ถามว่าภิกษุเจริญ  ฐิตธัมโม ที่มรณะภาพด้วยโรงลำไส้เน่านั้น ศพของท่านเผาไปแล้วหรือยังเก็บไว้ขอให้เจ้าอาวาสช่วยตอบด่วน เจ้าอาวาสอ่านแล้วจึงเขียนตอบไปว่า พระเจริญยังมีชีวิตอยู่และได้หายจากโรคแล้วด้วยฉันยาเทวดา เหตุที่ท่านสมภารท่านเป็นคนใจร้อน จึงขอให้นายหลอดไปส่งจดหมายแทนการส่งไปรษณีย์ ผลปรากฎว่าในวันรุ่งขึ้น นายแพทย์พานักศึกษาแพทย์มาเต็มรถบัสเพื่อมาดูมนุษย์มหัศจรรย์ พวกแม่ชีต้องช่วยกันหุงหาอาหารมาเลี้ยงดู บังเอิญแม่ยายของนายแพทย์ผู้นั้นก็ป่วยเป็นโรคลำไส้เน่ามานาน ลูกเขยคนดีจึงขอจดตำหรับยาไปเพื่อปรุงให้แม่ยายกิน ครั้นจะผ่าตัดให้ก็เกรงจะไม่ปลอดภัย เพราะอายุมากแล้ว พระเจริญมั่นใจว่า แม่ยายนายแพทย์จะต้องหายจากโรคเช่นเดียวกับท่านตลิ่งหน้าวัดมีอันต้องพังมาทุกวันจนเกือบถึงศาลาการเปรียญ เมื่อก่อนหาดทรายกว้างขวางยาวยื่นออกไปริมแม่น้ำเจ้าพระยา แต่เพราะท่านผู้ว่าราชการจังหวัดให้สัมปทานดูดทราย มาดูดทรายหน้าวัดไปขายจึงทำให้ตลิ่งทรุดและพัง เจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วงเห็นไม่ได้การ...................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม