บทที่ ๑๗  จับผี

เจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วงลงมาพบอาคันตุกะเวลา ๒ ทุ่มตรง นายมั่นกับชายหนุมที่มาด้วยพากันกราบ ๓ ครั้ง แล้วบุรุษวัย ๕๐ จึงพูดขึ้นมาว่า "ท่านสมภารช่วยจับผีถ่วงน้ำด้วยเถอะครับ มันหรอกคนเป็นไข้หัวโขลนตายมา ๓ ศพแล้ว เมื่อกี้ไอ้มั่งลูกชายผมก็ถูกหรอก ผมกลัวว่ามันจะตายไปอีกคนนึง"

"ไม่ตายหรอกอาตมารับรองว่าลูกโยมไม่ตาย แล้วก็จะไม่เป็นไข้หัวโขลนด้วย" พระเจริญบอกเค้า

"ครับผมได้ยินมาจากโยมว่าท่านสมภารพูดมาอย่างนี้ เลยมีกำลังใจนั่งรอได้โปรดช่วยมันด้วยเถอะครับ"

"งั้นก็ไปกันเดี๋ยวนี้แหละ ไปจับผีก่อนแล้วค่อยไปดูลูกชายโยม"

"ไปดูไอ้มั่งก่อนไม่ดีเหรอครับ มันนอนครางฮื ฮื อยู่ที่บ้าน" เค้าต่อรอง

"ผมก็ว่าหลวงพ่อก็น่าจะไปดูไอ้มั่งก่อนแล้วค่อยไปจับผี" ๑ ใน ๒ หนุ่มที่มาด้วยพูดขึ้น เค้าเป็นพี่ชายนายมั่น

"ไม่เป็นไรหรอกพอจับผีได้เจ้ามั่งก็หาย เชื่ออาตมาเถอะ"....................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม