บทที่ ๗ นางสะอิ้ง

วันพระเวลาบ่ายโมงพระเจริญกำลังสอนกรรมฐานอยู่ที่ศาลาหลังเก่า ที่เทวดาบอกแม่ชีก้อนทองว่าต่อไปจะถูกรื้แล้วสร้างเป็นศาลาหลังใหม่ราคา แปดล้านเนื่องจากพ้นฤดูทำนาญาติโยมจึงมาเข้ากรรมฐานกันมากขึ้น เดินจงกรมและนั่งภาวนาในช่วงเช้าแล้ว ช่วงบ่ายเป็นการสอบอารมณ์ซึ่งสมภารวัดป่ามะม่วงจะซักถามอย่างละเอียดว่าผู้ปฏิบัติมีสภาวะธรรมอย่างไรเกิดขึ้นบ้างเป็นต้นว่าอาการพองยุบชัดมั๊ย ขณะนั่งมีเวทนารึไม่ จิตตั้งมั่นหรือว่าซัดส่ายเป็นประการใด ดังนี้เป็นต้น ขณะที่ท่านกำลังสอบอารมณ์นางแต้มอยู่นั้น ชายหญิงสูงอายุเดินเข้ามากับเด็กสาวรุ่นหน้าตาสะสวยพระเจริญคิดตรงกับญาติโยมว่า ตากับยายพาหลานมาวัด คนทั้ง ๓ เข้ามานั่งต่อหน้าท่านสมภารแล้วกราบเบญจางคประดิษฐ์ ๓ ครั้ง คนเป็นหลานสาวกราบได้สวยงาม จนผู้ที่นั่งกันในที่นั้นพากันชื่นชมในใจว่า ตายายสอนหลานได้ดีเหลือเกิน ครั้นแล้วคนเป็นตาก็แนะนำตัวเองว่า "ผมชื่อนายปุ่นอายุ ๗๘ มากับภรรยาเก่าและภรรยาใหม่".................

นารีผล
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม