บทที่ ๔๕ สัมชีวิธรรม ๔

ในพรรษาที่ ๘ เสด็จประทับจำพรรษาที่เพษกาวันใกล้เมืองสุงสุวรรณคีรี แคว้นภะคะ ที่พระองค์เสด็จมาจำพรรษา ณ ที่เเห่งนี้เพราะมีพุทธประสงค์จะมาโปรดบิดาและมารดาสมัยที่พระองค์ทรงเป็นพระโพธิสัตว์ยังไม่ตรัสรู้ ในพระตรัยปิฏกทรงพบณกุนบิดาและณกุนมารดาแต่ในอัฐคถาว่าพระองค์ประทับที่อัญชนาวัน คือป่าอัญชันและได้โปรดพราหมณ์และนางพราหมณีที่เคยเป็นบิดาและมารดาของพระองค์ถึง ๕๐๐ ชาติพราหมณ์และนางพราหมณีก็คือณกุนบิดาและณกุนมารดานั่นเอง ณกุนบิดาและณกุนมารดาเป็นคู่สามีภรรยาที่รักใคร่กลมเกลียวกันมาก วันหนึ่งได้พากันมากราบทูลถามพระพุทธองค์ว่าทำอย่างไรจึงจะได้เกิดมาเป็นสามีภรรยากันทุกภพทุกชาติ

"แล้วพระพุทธองค์ตรัสตอบว่าอย่างไรค่ะ" โยมผ่องใสถามเพราะเธอก็อยากเกิดมาเป็นภรรยาของโยมเส็งทุกชาติเช่นกัน

"พระพุทธองค์ตรัสตอบว่า..................

ความหลงในสงสาร
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม