บทที่ ๔๑ อนาถบิณฑิกเศรษฐี

เวลาบ่ายโมงครึ่งคณะผู้แสวงบุญกราบนมัสการลาเจ้าอาวาสวัดลุมพินีแล้วเดินทางต่อไปยังเมืองสาวัตถีซึ่งอยู่ห่างจากลุมพินีเป็นระยะทาง ๑๗๕ กิโลเมตร พระมุคคุเทศก์ทำหน้าที่บรรยายถวายความรู้แก่เพื่อนบรรพชิตและให้ความรู้แก่ญาติโยมในเวลาเดียวกัน "ต้องใช้เวลาเดินทางกี่ชั่วโมงครับท่าน" บุรุษหนึ่งเรียนถาม

"ครั้งที่แล้วที่อาตมาพาคณะมาได้จกบันทึกไว้ว่าใช้เวลา ๘ ชั่วโมง ๓๘ นาที ก่อนครั้งที่แล้วใช้เวลา ๑ ชั่วโมง ๔๒ นาที ท่านบอกสถิติที่ได้บันทึกไว้ ๒ ครั้ง ทำไมถึงใช้เวลามากจังถ้าเป็นบ้านเราไม่เกิน ๒ ชั่วโมง" บุรุษนั้นพูดคล้ายบ่น

พระเจริญจึงต้องอธิบายว่า "นั่นเป็นเพราะบ้านเราถนนหนทางดีกว่าที่นี่ อีกประการนึงเราต้องเสียเวลาที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองอย่างน้อย ๑ ชั่วโมงแต่บางคณะใช้เวลา ๓ ถึง ๔ ชั่วโมงที่เหลือก็เป็นเวลารถวิ่ง"

"แต่อาตมาคิดว่าคณะนี้มีบุญเพราะมีหลวงพ่อเจริญมาด้วย อาตมาจะนิมนต์ท่านให้บริกรรมคาถาย่นระยะทาง เราคงใช้เวลาทั้งหมดไม่เกิน ๖ ชั่วโมงก็จะถึงสาวัตถี ผมนิมนต์หลวงพ่อช่วยอีกครั้งน่ะครับ" ประโยชน์สุดท้ายท่านพูดกับเจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วง

ความหลงในสงสาร
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม