บทที่ ๓๘ คงคามหานที

เจ้าอาวาสวัดไทยสารนาทชื่อพระครูสารวิชัย เป็นคนอินเดียโดยกำเนิดได้เข้ามาบวชในพระบวรพุทธศาสนาที่วัดมหาธาตุ อยู่ช่วยงานพระพุทธศาสนาจนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระครูและกลับมาเผยแผ่พระพุทธศาสนาในแดนพุทธภูมิ อันเป็นดินแดนที่พระพุทธศาสนาอุบัติขึ้นในโลกด้วยและเป็นดินแดนอันเป็นบ้านเกิดเมืองนอนของท่านด้วย ท่านได้ตั้งโรงเรียนสอนพระพุทธศาสนาที่วัดไทยสารนาทมีเด็กนักเรียนที่เป็นชาวพุทธใหม่อยู่ในความดูแลถึง ๓๐๐ คน เนื่องจากอยู่เมืองไทยมากว่า ๑๐ ปี ท่านจึงอ่าน พูด เขียนภาษาไทยได้เหมือนคนไทยทั่วไป คุณสมบัติพิเศษของพระครูสารวิชัยคือ ท่านมีความเคารพในปฏิสันฐาน ท่านจึงต้อนรับขับสู้อาคันตุกะทุกชาติเชื้อด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและเป็นกันเอง คืนนั้นคณะผู้แสวงบุญทำพิธีทอดผ้าป่าในวัดไทยสารนาทพระครูเจริญได้บริจาคปัจจัยสมทบทุนการศึกษาแก่เด็กนักเรียนที่เป็นชาวพุทธใหม่ด้วยเมื่อพิธีทอดผ้าป่าเสร็จสิ้นลงทั้งพระและคฤหัสก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน คงมีแต่เจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วงเท่านั้นที่ยังคงนั่งสนทนากับพระครูสารวิชัยอยู่..................

ความหลงในสงสาร
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม