บทที่ ๓๓ จักขุ ๕

"สาธุพระพุทธเจ้าท่านสอนดีเหลือเกิน ฉันขอบคุณหลวงพ่อจริงๆ  ที่อุตส่าห์ยกคำสอนของพระพุทธองค์มาพูดให้พวกเราฟัง ฉันว่าหลวงพ่อต้องบรรลุมรรคผลเหมือนท่านเจ้าคุณอาจารย์แน่เลยถึงได้เก่งพอๆ กัน ว่าแต่ว่าที่หลวงพ่อยกมาเมื่อตะกี้นี้น่ะอยู่ในพระไตรปิฎกเล่นที่เท่าใด ข้ออะไรจ๊ะ" แม่ชีถามอย่างอยากรู้จริงๆ มิใช่เพื่ออยากจะรองภูมิท่านเช่นแต่ก่อน

"อาตมาจำไม่ได้แล้ว ฝากแม่ชีไปกราบเรียนถามท่านเจ้าคุณอาจารย์ก็แล้วกัน" ท่านพระครูตอบโดยไม่รู้สึกว่าเสียหน้าแต่อย่างใด

"ทำไมหลวงพ่อจำไมได้ล่ะจ๊ะ แหมฉันนึกว่าหลวงพ่อเก่งเท่ากับเจ้าคุณอาจารย์เสียอีก" พูดอย่างผิดหวังนิดๆ

"ไม่ใช่เรื่องความเก่งหรือไม่เก่งหรอกแม่ชี ท่านพระครูท่านเป็นไปตามที่พระพุทธองค์ทรงสอนต่างหาก" หลวงพ่อวัดดอนเมืองพูดขึ้นด้วยไม่ต้องการให้แม่ชีป่วนเข้าใจผิด

"หมายความว่าอย่างไรจ๊ะ" แม่ชีไม่เข้าใจ..................

ความหลงในสงสาร
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม