บทที่ ๒๘ กษัตริย์พุทธพระองค์แรก

ความซาบซึ่งดื่มด่ำในรสพระธรรมที่สมภารวัดป่ามะม่วงได้อันเชิญมาเป็นเครื่องปลอบประโลมใจทำให้คณะผู้แสวงบุญทั้งบรรพชิตและคฤหัสสามารถมองเห็นความจริงของชีวิตจึงทำใจได้กับกลิ่นอันไม่หน้าพึงปรารถนานั้น แม่ชีป่วนซึ่งเป็นต้นเหตุของเรื่องเกิดความรู้สึกว่าเป็นหนี้บุญคุณท่านพระครู เพราะตั้งแต่มาจาริกบุญในแดนพุทธภูมินี้ ยังไม่เคยมีพระรูปใดพูดให้สบายใจและซาบซึ้งในคำทรงสอนของพระศาสดาได้เหมือนหลวงพ่อองค์นี้ แม่ชีรู้สึกเหมือนมีบุญมหาศาลเพราะนอกจากมีโอกาสมาอินเดียแล้วยังได้มาพบพระภิกษุที่เพียบพร้อมด้วยศาลาธิคุณที่หาได้ยากในยุคปัจจุบัน "หลวงพ่อฉันขอขอบพระคุณที่เมตตาฉัน ฉันรู้สึกสบายใจ สบายกายอย่างที่ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน" แม่ชีไหว้ท่านพระครูด้วยความรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณ....................

ความหลงในสงสาร
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม