บทที่ ๒๐ ภพ ๓ ภูมิ ๔

"แหมหลวงพ่อบรรยายเก่งจัง ฉันไม่เคยเห็นพระรูปไหนบรรยายเก่งเท่าหลวงพ่อเลย ฉันซาบซึ้งจนน้ำตาเกือบจะไหลหลายหน" แม่ชีป่วนกล่าวชมท่านพระครู หลังจากไปทำธุระที่ห้องสุขามาเรียบร้อยแล้ว

"อาตมามีครูบาอาจารย์ดี อาจารย์ของอาตมาสอบได้เปรียญธรรม ๙ ประโยคนะ ท่านเทศน์เก่งมากจนได้รับฉายาว่า ตู้พระไตรปิฎกเคลื่อนที่" ท่านพระครูยกความดีให้ครูบาอาจารย์

"แหมชักอยากรู้จักอาจารย์ของหลวงพ่อแล้วสิ อยากรู้ว่าท่านสอนอย่างไรศิษย์ถึงได้เก่งอย่างนี้ หลวงพ่อพอจะบอกฉันได้มั๊ย"

"ถึงบอกไปแม่ชีก็ไม่รู้จัก"

"ถึงไม่รู้จักแต่ฉันก็อยากรู้ไว้"

"รู้ไว้ทำไม"

"ก็รู้ไว้ใช่ว่าใส่บากแบกหามนะสิ" แม่ชีตอบทันใด

"ถ้าอย่างนั้นอาตมาก็เห็นจะต้องบอก อาจารย์ของอาตมาคือท่านเจ้าคุณโชดก" ท่านพระคูรบอกคิดว่าอย่างไรเสียแม่ชีจะต้องไม่รู้จัก...................

ความหลงในสงสาร
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม