บทที่ ๑๓ เมืองกากาต้า

"แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะครับคนที่ประพฤติตัวไม่ดีเช่นเป็นคนขี้เหล้าเมายา เล่นการพนันจะได้หาเมียไม่ได้เพราะไม่มีใครมาขอ" ท่านพระครูออกเห็นด้วยกับประเพณีผู้หญิงขอผู้ชาย

"แล้วท่านละมีใครมาขอบ้างแล้วหรือยัง" หลวงพ่อวัดดอนเมืองเย้าพระมัคคุเทศก์

"ก็...แหมผมไม่รู้จะตอบอย่างไรดี เพราะถ้าตอบไปตามตรงท่านก็จะหาว่าผมคุยโวโอ้อวด ครั้งจะตอบไม่ตรงก็เกรงจะผิดศีลข้อมุสา ผมชักลำบากใจเสียแล้วสิ" พระภิกษุวัย ๓๐ รู้สึกลำบากใจอย่างว่า

"ผมว่าท่านตอบตรงไปตรงมาดีกว่าเพราะผมอยากฟังเรื่องจริงที่มิต้องอิงนิยาย" พระวัย ๓๙ เสนอ

"ผมเห็นด้วย" พระขุนทดกับพระรศพลพูดขึ้นพร้อมกัน เป็นไปได้ว่าเพราะอายุเท่ากันจึงพูดพร้อมกัน

"พระเจริญพูดเลี่ยงไปว่า ขออภัยผมยังไม่ทราบชื่อพระคุณเจ้าอีก ๔ รูปเลย ทราบอยู่รูปเดียวที่ชื่อพ้องกับผม หลวงพ่อชื่ออะไรครับ" ท่านถามหลวงพ่อวัดดอนเมือง..................

ความหลงในสงสาร
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม