บทที่ ๑๐ สาระพันปัญหา

สตรีอายุประมาณ ๕๐ ลากลับไปแล้ว บุรุษอายุประมาณ ๕๐ ก็เข้ามากราบเบญจางคประดิษฐ์อย่างสวยงามแล้วร้องทุกข์ว่า "หลวงพ่อครับพระอายุ ๒๕ พาเมียผมหนีลูก ๓ คนร้องไห้หาแม่ทุกวันหลวงพ่อช่วยตามเมียผมกลับด้วยเถิดครับ"

"พระอีกแล้วรึ ทำไมถึงทำอย่างนี้ล่ะบาปกรรมมากเลย รายเมื่อกี้พรากลูกเค้า พอมารายนี้พรากเมียเค้าแล้วยังพรากแม่ไปจากลูกๆ อีกเป็นพระทำอย่างนี้ได้อย่างไร คนที่ไม่เข้าใจก็จะเอาไปพูดได้ว่าพระไม่ดีแล้วพากันไม่นับถือพระ"

ท่านถือโอกาสสอนญาติโยมว่า "ญาติโยมอย่าไปพูดอย่างนั้นนะ ปัจจุบันคนชั่วมาปลอมบวชกันมากที่มาบวชมิได้หวังวิมุตหลุดพ้นแต่มาบวชเพื่อจะหากิน คือเอาผ้าเหลืองมาห่มเพื่อหากินในทางหลอกลวงประชาชน อาตมาเรียกคนพวกนี้ว่า พวกหรอกลวงโลกหวังเอาลาภบาปที่สุด อาตมาสงสารที่เค้าเห็นกรงจักรเป็นดอกบัวเห็นความชั่วเป็นความดี คนแบบนี้เค้าไม่เรียกว่าพระเพราะพระแปลว่าผู้ประเสริฐ ผู้ประเสริฐย่อมไม่ทำความชั่วจริงมั๊ย"

"จริงครับ" โยมผู้ชายคนหนึ่งตอบ

ความหลงในสงสาร
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม