บทที่ ๙ วิสุทธิเทพ

"เทพบัว...เทพบัวเฮียวหมายความว่าอย่างไรครับ" พระมหาบุญมีอันเป็นโรคติดอ่างอย่างเฉียบพลัน

"ก็หมายความว่าพระบัวเฮียวกลายเป็นเทพแล้วนั่นสิครับ เทพคือเทวดาหรือจะเรียกว่าเทพเจ้าก็ได้" ท่านพระครูตอบชัดเจน

"หมาย...หมายความว่าพระ...พระบัวเฮียวตายแล้วหรือครับ" รองเจ้าอาวาสวัดป่ามะม่วงยังไม่หายติดอ่าง

"ท่านจะใช้คำว่าตายกับพระบัวเฮียวไม่ได้นะครับ"

"ขอ...ขอโทษครับ ผม...ผมตกใจที่รู้ว่าพระบัวเฮียวมรณะภาพ ทำไมท่านถึงอายุสั้นครับ"

"ท่านใช้คำว่ามรณะภาพก็ยังไม่ถูกต้องแต่เอาเถอะผมอยากจะบอกท่านว่า ท่านต้องปฏิบัติกรรมฐานให้มากกว่าที่ทำอยู่ จะได้ไม่ตกใจเหมือนคนพูดอึกๆ อักๆ เหมือนอย่างนี้" ท่านพระครูถือโอกาสสอนพระลูกวัด สอนแบบยิงปีนนัดเดียวได้นกทั้งฝูง ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะพระลูกวัดของท่านเริ่มจะย่อหย่อนการปฏิบัติ ยังไม่มีรูปใดปฏิบัติได้ยอดเยี่ยมเท่ากับพระบัวเฮียวเลยสักรูป

"พระบัวเฮียวมรณะภาพแล้วไปเกิดเป็นเทวดาเหรอครับ" พระบัวเขียวถามท่านพระครู

"ท่านยังไม่ได้มรณะภาพหรอก ผมกำลังจะเรียนท่านทั้งหลายว่าเทพ ๓ องค์ที่ผมไปพบเมื่อคืนนี้หมายถึงวิสุทธิเทพมีหลวงพ่อในป่าซึ่งเป็นอาจารย์ของผมองค์นึง พระภิกษุสมเด็จพระเจ้าตากสินพระองค์หนึ่งและพระบัวเฮียวองค์หนึ่งพระภิกษุทั้ง ๓ องค์นี้ท่านเป็นวิสุทธิเทพ" ท่านพระครูอธิบาย

"หมายความว่าอย่างไรครับ" พระบาชใหม่รูปนึงถาม
 

ความหลงในสงสาร
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม