บทที่ ๖ สองพี่น้อง

บรรยากาศภายในอุโบสถถูกความเงียบเข้าครอบงำอีกวาระหนึ่งเมื่อผู้ตัดความหลงในสงสารทั้ง ๔ องค์ต่างพากันปลงธรรมสังเวช อากาศปลายเดือนมกราคมแม้จะหนาวเหน็บหากก็มิได้เป็นอุปสรรค์ต่อการสนทนาของพระผู้ตัดความหลงในสงสารสิ้นแล้ว เพราะความหนาวความร้อนเป็นเรื่องของธรรมชาติภายนอก ซึ่งมีอำนาจครอบงำจิตของปุถุชนให้เกิดสุขหรือทุกข์ได้ส่วนผู้ข้ามพ้นวนวังแห่งสงสารสาครความร้อนความหนาวมิอาจทำให้จิตของท่านสุขหรือทุกข์ได้เลย

"กระผมอยากทราบรายละเอียดที่ท่านสงสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตร์ศึกไปปราบเขมรขอรับ" สมภารวัดป่ามะม่วงพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ

พระเถระเจ้าจึงเล่าว่า "เราได้สั่งให้สองพี่น้องคือสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกและเจ้าพระยาสุรศรีนำทัพไปปราบจราจลในเขมรและให้ลูกชายเราไปด้วย อยู่ทางนี้ก็นัดแนะกันว่า.....................

ความหลงในสงสาร
ประพันธ์โดย สุทัสสา อ่อนค้อม